- 41011
- 1000
- 1000
- 1000
بینوایان
در سال 1815 در فرانسه مردی به نام «ژان والژان» بعد از سپری کردن محکومیت 19ساله‌ی خود، به‌علت دزدیدن یک قرص نان، از زندان آزاد می‌شود.
از ایرانصدا بشنوید
ژان والژان، پس از آنکه شرایط اجباری آزادی مشروط خود را زیر پا می‌گذارد، تصمیم می‌گیرد زندگی شرافتمندانه‌ای را آغاز کند. «بینوایان» تصویر راستین سیمای مردم فرانسه در قرن نوزدهم است که در آن چهره‌ی چند قهرمان برجسته‌تر ترسیم شدهاست؛ ازجمله ژان والژان. او مرد میان‌سال خسته‌ای است، با نیم‌تنه‌ی کهنه و شلواری وصله‌دار که پس از گذراندن نوزده سال زندان با اعمال‌شاقه، جایی برای رفتن ندارد و کسی پناهش نمی‌دهد؛ حتی در لحظه‌ای حاضر می‌شود به زندان بازگردد، ولی راهش نمی‌دهند و در اوج درماندگی و سیه‌روزی به خانه‌ی اسقفی پناه می‌برد. اسقف با خوش‌رویی و مهربانی از او پذیرایی می‌کند، ولی این مهمان ناخوانده نیمه‌شب ظروف نقره‌ی اسقف را به سرقت می‌برد و ساعتی بعد به دست ژاندارم دست‌گیر می‌شود، اما بزرگواری اسقف مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد.
ژان والژان در 25سالگی اسیر پنجه‌های ستمگری شدهاست. او که روستاییِ پاکدلی بوده، به‌سبب سرقت یک قرص نان برای سیر کردن کودک گرسنه‌ی خواهرش، این همه سال زندان را تحمل کرده‌‌است؛ درنتیجه مهربانی و عاطفه برایش امر فراموش‌شده‌ای است.
سرانجام نیک‌منشی یک مرد روحانی، درهای نیک‌بینی و خیراندیشی را به روی او باز می‌کند و یکی از بزرگان روزگارش می‌شود.
نویسنده در این رمان اجتماعی که به بی‌عدالتی‌های جامعه حمله‌ور می‌شود، درواقع نبرد میان خیر و شر را بازگو می‌کند.
ژان والژان زندانی توبه‌کاری است که در مرحله‌ی بعدی در هیئت حامی و نیکوکار ظاهر می‌شود و در پایان به حد کمال می‌رسد و تا مقام و درجه‌ی فردِ رهایی‌بخش فرامی‌رود.
ژان والژان نیکوکار نگهدار و حامی «کوزت» است و در همه حال در کنار اوست؛ تا وقتی که کوزت بزرگ می‌شود و به دنیای جوانی قدم می‌گذارد و «ماریوس» که دانشجوی موجهی است به کوزت دل می‌بندد.
ازطرفی، ژان والژان مانع را از سر راه آن دو دلداده برمی‌دارد و خود به نهایت درجه‌ی انسانیت می‌رسد. این وقایع در حریق انقلاب 1830 جریان می‌یابد و با همه‌ی حوادث غم‌انگیزش به عالی‌ترین شکل در رمان توصیف می‌شود.
* درباره نویسنده:
«ویکتور هوگو»، شاعر و نویسنده‌ی بزرگ و سرشناس فرانسوی، در پنجم می 1802 میلادی به دنیا آمد. هوگو برجسته‌ترین نویسنده‌ی رمانتیک جهان به حساب می‌آید. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «بینوایان»، «گوژپشت نتردام» و چندین مجموعه شعر اشاره کرد. وی هم‌چنین چندین نمایش‌نامه نوشته‌است.
هرچند که هوگو بیشتر به‌عنوان یک رمان‌نویس شناخته می‌شود، خیلی‌ها معتقدند که او به‌عنوان یک شاعر، نقش به‌مراتب مهم‌تری را ایفا کرده است. وی در روز جمعه 22 ماه مه 1885 در خانه خویش در کوچه ایلو در پاریس درگذشت.
پدرش کنت هوگو ژنرال ارتش ناپلئون بود. خانواده‌ی هوگو در سال 1811 به اسپانیا رفتند، ولی بعدها دوباره به پاریس بازگشتند و هوگو در این شهر تحصیلات مقدماتی را گذراند. او ابتدا شعر می‌سرود و همین اشعار در ابتدای کار شهرت فوق‌العاده‌ای برایش به ارمغان آورد.
هوگو پیرو سبک تازه‌ی رمانتیسیسم بود و با آنکه پیش از او رمانتیسیسم در آثار دیگر نویسندگان نیز ظاهر شده بود، از آنجا که ویکتور هوگو در ترویج این سبک پیش‌قدم شده و در این راه سعی وافری داشت، او را به عنوان مبتکر رمانتیسیسم می‌شناسند.
هوگو در سال 1841 میلادی، باوجود مخالفت بدخواهان، به عضویت آکادمی فرانسه درآمد و در سال 1848 نیز نماینده‌ی مجلس این کشور شد.
پس از انقلاب، ناپلئون سوم در سال 1851 میلادی درپی کودتایی برخی از مخالفان را به تبعید فرستاد که ویکتور هوگو نیز در میان آنان بود. هوگو پس از پایان حکومت ناپلئون سوم در سپتامبر 1870 به فرانسه بازگشت.
او آثار بسیاری در نظم و نثر از خود به جای گذاشته است و بسیاری از فرانسویان هنوز نیز آثار او را می‌ستایند و آنها را به‌عنوان شاهکارهای ادبی تلقی می‌کنند. وی به‌هنگام مرگ بزرگ‌ترین قهرمان ملی قرن نوزدهم فرانسه نام گرفت.
کرامول، آخرین روز یک محکوم، گوژپشت نتردام، کلود ولگرد، بینوایان، ناپلئون کوچک، تیره بختان، کارگران دریا، مردی که می‌خندد، تاریخ یک جنایت، رفتارها و گفتارها، نودوسه، عاقبت شیطان، مشهودات، در سفر، آلپ و پیرنه، فرانسه و بلژیک، سال های شوم، تامل‌ها، ارنانی، لوی روی ساموس، رنجبران دریا و ... از آثار اوست. بینوایان، مهم‌ترین اثر او، تاکنون دست‌مایه‌ی ساخت آثار سینمایی بسیاری از فیلمسازان شدهاست.
* کتاب:
Les Misérables (1815)
*تئاتر موزیکال:
Les Misérables (1980)
*فیلم:
Les Misérables (1998،2012)
*سریال:
Les Misérables (2018)
ژان والژان در 25سالگی اسیر پنجه‌های ستمگری شدهاست. او که روستاییِ پاکدلی بوده، به‌سبب سرقت یک قرص نان برای سیر کردن کودک گرسنه‌ی خواهرش، این همه سال زندان را تحمل کرده‌‌است؛ درنتیجه مهربانی و عاطفه برایش امر فراموش‌شده‌ای است.
سرانجام نیک‌منشی یک مرد روحانی، درهای نیک‌بینی و خیراندیشی را به روی او باز می‌کند و یکی از بزرگان روزگارش می‌شود.
نویسنده در این رمان اجتماعی که به بی‌عدالتی‌های جامعه حمله‌ور می‌شود، درواقع نبرد میان خیر و شر را بازگو می‌کند.
ژان والژان زندانی توبه‌کاری است که در مرحله‌ی بعدی در هیئت حامی و نیکوکار ظاهر می‌شود و در پایان به حد کمال می‌رسد و تا مقام و درجه‌ی فردِ رهایی‌بخش فرامی‌رود.
ژان والژان نیکوکار نگهدار و حامی «کوزت» است و در همه حال در کنار اوست؛ تا وقتی که کوزت بزرگ می‌شود و به دنیای جوانی قدم می‌گذارد و «ماریوس» که دانشجوی موجهی است به کوزت دل می‌بندد.
ازطرفی، ژان والژان مانع را از سر راه آن دو دلداده برمی‌دارد و خود به نهایت درجه‌ی انسانیت می‌رسد. این وقایع در حریق انقلاب 1830 جریان می‌یابد و با همه‌ی حوادث غم‌انگیزش به عالی‌ترین شکل در رمان توصیف می‌شود.
* درباره نویسنده:
«ویکتور هوگو»، شاعر و نویسنده‌ی بزرگ و سرشناس فرانسوی، در پنجم می 1802 میلادی به دنیا آمد. هوگو برجسته‌ترین نویسنده‌ی رمانتیک جهان به حساب می‌آید. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «بینوایان»، «گوژپشت نتردام» و چندین مجموعه شعر اشاره کرد. وی هم‌چنین چندین نمایش‌نامه نوشته‌است.
هرچند که هوگو بیشتر به‌عنوان یک رمان‌نویس شناخته می‌شود، خیلی‌ها معتقدند که او به‌عنوان یک شاعر، نقش به‌مراتب مهم‌تری را ایفا کرده است. وی در روز جمعه 22 ماه مه 1885 در خانه خویش در کوچه ایلو در پاریس درگذشت.
پدرش کنت هوگو ژنرال ارتش ناپلئون بود. خانواده‌ی هوگو در سال 1811 به اسپانیا رفتند، ولی بعدها دوباره به پاریس بازگشتند و هوگو در این شهر تحصیلات مقدماتی را گذراند. او ابتدا شعر می‌سرود و همین اشعار در ابتدای کار شهرت فوق‌العاده‌ای برایش به ارمغان آورد.
هوگو پیرو سبک تازه‌ی رمانتیسیسم بود و با آنکه پیش از او رمانتیسیسم در آثار دیگر نویسندگان نیز ظاهر شده بود، از آنجا که ویکتور هوگو در ترویج این سبک پیش‌قدم شده و در این راه سعی وافری داشت، او را به عنوان مبتکر رمانتیسیسم می‌شناسند.
هوگو در سال 1841 میلادی، باوجود مخالفت بدخواهان، به عضویت آکادمی فرانسه درآمد و در سال 1848 نیز نماینده‌ی مجلس این کشور شد.
پس از انقلاب، ناپلئون سوم در سال 1851 میلادی درپی کودتایی برخی از مخالفان را به تبعید فرستاد که ویکتور هوگو نیز در میان آنان بود. هوگو پس از پایان حکومت ناپلئون سوم در سپتامبر 1870 به فرانسه بازگشت.
او آثار بسیاری در نظم و نثر از خود به جای گذاشته است و بسیاری از فرانسویان هنوز نیز آثار او را می‌ستایند و آنها را به‌عنوان شاهکارهای ادبی تلقی می‌کنند. وی به‌هنگام مرگ بزرگ‌ترین قهرمان ملی قرن نوزدهم فرانسه نام گرفت.
کرامول، آخرین روز یک محکوم، گوژپشت نتردام، کلود ولگرد، بینوایان، ناپلئون کوچک، تیره بختان، کارگران دریا، مردی که می‌خندد، تاریخ یک جنایت، رفتارها و گفتارها، نودوسه، عاقبت شیطان، مشهودات، در سفر، آلپ و پیرنه، فرانسه و بلژیک، سال های شوم، تامل‌ها، ارنانی، لوی روی ساموس، رنجبران دریا و ... از آثار اوست. بینوایان، مهم‌ترین اثر او، تاکنون دست‌مایه‌ی ساخت آثار سینمایی بسیاری از فیلمسازان شدهاست.
* کتاب:
Les Misérables (1815)
*تئاتر موزیکال:
Les Misérables (1980)
*فیلم:
Les Misérables (1998،2012)
*سریال:
Les Misérables (2018)
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان