- 13610
- 1000
- 1000
- 1000
درخت مراد
سال‌ها قبل، در نزدیکی چین، درختی کهن‌سال بود که بیشتر مردم بت‌پرست آن را می پرستیدند. آنها نذرهای خود را برای درخت می‌آوردند و با آن، آرزوهایشان را برآورده می‌کردند.
از ایرانصدا بشنوید
روزی مردی غریبه وارد شهر شد و با دیدن درخت و رفتار مردم، پرسش‌های بسیاری برایش پیش آمد. مردی از اهالی شهر، او را با خود به کنار درخت برد و ماجرا را برایش توضیح داد، اما او توضیح بیشتری خواست. پس قرار شد او را نزد کاهن بزرگ شهر ببرند. کاهن بزرگ به مرد غریبه گفت که این درخت می‌تواند حرف بزند و پدران ما نیز آن را می‌پرستیدند. مرد غریبه با شنیدن این حرف، بسیار متعجب شد و از کاهن خواست تا حرف‌زدن درخت را به او نشان دهد....
***
مختصری درباره نویسنده:
«اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن»، نویسنده کتاب «مرزبان‌نامه» است که در قرن چهارم هجری زندگی می‌کرد. او اهل منطقه پریم یا فریم از توابع دودانگه (شهرستان ساری) بود. بیشترین شهرت او به‌خاطر نوشتن کتاب مرزبان‌نامه است که آن را به تقلید از کتاب کلیله و دمنه نوشته است. اصل طبری این کتاب از دست رفته و تنها ترجمه‌های فارسی آن موجود است.
او از ملوک طبرستان و از شاهزادگان باوندیان بود. علاوه بر مرزبان‌نامه، دیوان شعری از او به جا مانده است که «نیکی‌نامه» نام دارد.
بعدها «سعدالدین وراوینی» مرزبان‌نامه را از زبان طبری به فارسی دری ترجمه کرد. این اثر یکی از آثار ارزنده زبان فارسی و طبری است که در نیمه اول سده هفتم، میان سال‌های 617–622 هجری قمری، از زبان طبری باستان به زبان پارسی دری ترجمه شد.
مرزبان‌نامه از شاهکارهای بلامنازع ادب فارسی و مازندرانی در نثر مصنوع مزین است و می‌توان آن را سرآمد همه آنها تا اوایل سده هفتم دانست. در بسیاری از موارد، مرزبان‌نامه از حد نثر مصنوع متداول گذشته و صورت شعری دل‌انگیز یافته است.
وراوینی چند سال بعد از اولین ترجمه مرزبان‌نامه، دست به ترجمه این کتاب از زبان مازندرانی به فارسی زد؛ بدون آنکه از تألیف روضةالعقول (اولین ترجمه مرزبان نامه توسط محمد بن غازی مَلَطیَوی) آگاه باشد.
***
مختصری درباره نویسنده:
«اسپهبد مرزبان بن رستم بن شهریار بن شروین بن رستم بن سرخاب بن قارن»، نویسنده کتاب «مرزبان‌نامه» است که در قرن چهارم هجری زندگی می‌کرد. او اهل منطقه پریم یا فریم از توابع دودانگه (شهرستان ساری) بود. بیشترین شهرت او به‌خاطر نوشتن کتاب مرزبان‌نامه است که آن را به تقلید از کتاب کلیله و دمنه نوشته است. اصل طبری این کتاب از دست رفته و تنها ترجمه‌های فارسی آن موجود است.
او از ملوک طبرستان و از شاهزادگان باوندیان بود. علاوه بر مرزبان‌نامه، دیوان شعری از او به جا مانده است که «نیکی‌نامه» نام دارد.
بعدها «سعدالدین وراوینی» مرزبان‌نامه را از زبان طبری به فارسی دری ترجمه کرد. این اثر یکی از آثار ارزنده زبان فارسی و طبری است که در نیمه اول سده هفتم، میان سال‌های 617–622 هجری قمری، از زبان طبری باستان به زبان پارسی دری ترجمه شد.
مرزبان‌نامه از شاهکارهای بلامنازع ادب فارسی و مازندرانی در نثر مصنوع مزین است و می‌توان آن را سرآمد همه آنها تا اوایل سده هفتم دانست. در بسیاری از موارد، مرزبان‌نامه از حد نثر مصنوع متداول گذشته و صورت شعری دل‌انگیز یافته است.
وراوینی چند سال بعد از اولین ترجمه مرزبان‌نامه، دست به ترجمه این کتاب از زبان مازندرانی به فارسی زد؛ بدون آنکه از تألیف روضةالعقول (اولین ترجمه مرزبان نامه توسط محمد بن غازی مَلَطیَوی) آگاه باشد.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
آسیب ها
فصل ها
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
-
-
-
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان