- 8184
- 1000
- 1000
- 1000
از قله عاشورا تا دریای ظهور
کتاب «از قلّه عاشورا تا دریای ظهور» اثر «اسماعیل شفیعی سروستانی» دربارهی مهدویت و عاشورا است.
از ایرانصدا بشنوید
دشمنان اهلبیت(ع) همهی تلاش خود را کردند تا واقعهی روز عاشورا، در جغرافیای زمانی سال 61هجری قمری و جغرافیای مکانی دشت نینوا بماند؛ درحالیکه سفیر امام حسین(ع) از آغازین روزها و از اولین زیارت حسین(ع) در روز اربعین، بر آن بود تا حصار زمانی و مکانیِ قیام امام را بشکند و قیام و عمل خاندان رسول خدا(ص) را در رودخانهی تاریخ جاری کند. از اینرو میتوان گفت زائری که بیبهره از کربلا خارج شده و قیام و عمل خاندان پیامبر اکرم(ص) در منش و اندیشهی او تاثیر نگذاشته باشد، گویی امام حسین(ع) را در کربلا رها کرده و به شهر و دیار خویش بازگشته است.
***
این کتاب توصیفی شاعرانه از جریانی جهادگر، منتظر و اندیشمندانه است که با اتّصال و اتّصاف به «زیارت سرخ» معنی متعالی زندگی را از مکتب عاشورا فرامیگیرد تا در بستر تاریخ چونان رودی جاری شود؛ فراز و نشیبهای حیات را با تکیه به مرامنامهی شیعه بودن پشت سر بگذارد و در کسوت اهل انتظار، به استقبال امام زمانش برود. این اثر، پنجرهای نو به سنّت زیارت و زیارت عاشورا است که امید میرود طبع لطیف آن دو امام بزرگوار را بیاراید.
***
«اسماعیل شفیعی سروستانی» در کتاب «از قلّهی عاشورا تا دریای ظهور» قیام امام حسین(ع) را جاری در زیارتی میداند که بهراستی برپاکنندهی حق آن جناب باشد. نویسنده نام این زیارت را «زیارت سرخ» مینهد؛ زیارتی که درپیِ آن تغییر و تحول در زندگی اتفاق بیفتد. سپس چنین زیارتی را به قیام حضرت مهدی(عج) که همان نقشهی بزرگ الهی برای جهان است، متّصل میکند.
در بخشی از این کتاب آمده است:
«آنکه عهد نو نکند، محرم نیست؛ بیگانهای است که به ناگهان، بهسانِ دزدی از دیوار بالا میآید. بهقولِ حضرت امیرالمؤمنین(ع) «کسی که از غیرِ در وارد شود، سارق است.»
در زندگی و مراودات معمولی، همهی ما در ارتباط با مردم و حتّی دوستان و خویشاوندان، حدودی را مراعات و خطوطی را میان خود رسم میکنیم و متعصّبانه آن را پاس میداریم. چنانکه اهل منزل را محرم خویش میشناسیم، همهی آنها را در سود و زیان خانواده شریک میدانیم، کاستیها و نقصانشان را از دید نامحرمان پنهان میسازیم و اسرارشان را میان دیگران منتشر نمیکنیم.
آنکه محرم خانواده است، وسعت تصرّف و دخالتش هم در میان همهی مایملک و حتّی اخبار و اطّلاعات و تصمیمگیریهای خانواده بیشتر است؛ به عکسِ نامحرمان.
در میان ما، مهمان نیز نامحرمی است که با حفظ شئون و ملاحظات در ساعتی معیّن، به صحن منزل و میان اهل خانواده حاضر شده و پس از آن، با سلام و احترام از میان خانواده خارج میشود. نامحرمان بیگانه، اساساً مجال حضور در خانه را پیدا نمیکنند. میزان قرابت افراد به خانه و خانواده، میزان حضور در میدان عمل و دخالت آنها را معیّن میسازد.
محدودهی تصرّف در همهی امور و میان عموم مناسبات در سراسر جهان، به محدودهی خویشی و پیوند و محرمیّت بستگی دارد. از این مطلب میتوان دریافت که چرا میدان حضور، عمل و حقّ تصرّف اولیای الهی و بهویژه حضرات معصومان، دربارهی عموم خلق خدا (اعم از نباتات و جامدات و حیوانات و انسانها) وسیع و ولایت آنها گسترده است. آنان در تقرّب و پیوند با خداوند به جایی رسیدهاند که حضرت جبرئیل(ع) نیز نرسیده است.»
***
این کتاب توصیفی شاعرانه از جریانی جهادگر، منتظر و اندیشمندانه است که با اتّصال و اتّصاف به «زیارت سرخ» معنی متعالی زندگی را از مکتب عاشورا فرامیگیرد تا در بستر تاریخ چونان رودی جاری شود؛ فراز و نشیبهای حیات را با تکیه به مرامنامهی شیعه بودن پشت سر بگذارد و در کسوت اهل انتظار، به استقبال امام زمانش برود. این اثر، پنجرهای نو به سنّت زیارت و زیارت عاشورا است که امید میرود طبع لطیف آن دو امام بزرگوار را بیاراید.
***
«اسماعیل شفیعی سروستانی» در کتاب «از قلّهی عاشورا تا دریای ظهور» قیام امام حسین(ع) را جاری در زیارتی میداند که بهراستی برپاکنندهی حق آن جناب باشد. نویسنده نام این زیارت را «زیارت سرخ» مینهد؛ زیارتی که درپیِ آن تغییر و تحول در زندگی اتفاق بیفتد. سپس چنین زیارتی را به قیام حضرت مهدی(عج) که همان نقشهی بزرگ الهی برای جهان است، متّصل میکند.
در بخشی از این کتاب آمده است:
«آنکه عهد نو نکند، محرم نیست؛ بیگانهای است که به ناگهان، بهسانِ دزدی از دیوار بالا میآید. بهقولِ حضرت امیرالمؤمنین(ع) «کسی که از غیرِ در وارد شود، سارق است.»
در زندگی و مراودات معمولی، همهی ما در ارتباط با مردم و حتّی دوستان و خویشاوندان، حدودی را مراعات و خطوطی را میان خود رسم میکنیم و متعصّبانه آن را پاس میداریم. چنانکه اهل منزل را محرم خویش میشناسیم، همهی آنها را در سود و زیان خانواده شریک میدانیم، کاستیها و نقصانشان را از دید نامحرمان پنهان میسازیم و اسرارشان را میان دیگران منتشر نمیکنیم.
آنکه محرم خانواده است، وسعت تصرّف و دخالتش هم در میان همهی مایملک و حتّی اخبار و اطّلاعات و تصمیمگیریهای خانواده بیشتر است؛ به عکسِ نامحرمان.
در میان ما، مهمان نیز نامحرمی است که با حفظ شئون و ملاحظات در ساعتی معیّن، به صحن منزل و میان اهل خانواده حاضر شده و پس از آن، با سلام و احترام از میان خانواده خارج میشود. نامحرمان بیگانه، اساساً مجال حضور در خانه را پیدا نمیکنند. میزان قرابت افراد به خانه و خانواده، میزان حضور در میدان عمل و دخالت آنها را معیّن میسازد.
محدودهی تصرّف در همهی امور و میان عموم مناسبات در سراسر جهان، به محدودهی خویشی و پیوند و محرمیّت بستگی دارد. از این مطلب میتوان دریافت که چرا میدان حضور، عمل و حقّ تصرّف اولیای الهی و بهویژه حضرات معصومان، دربارهی عموم خلق خدا (اعم از نباتات و جامدات و حیوانات و انسانها) وسیع و ولایت آنها گسترده است. آنان در تقرّب و پیوند با خداوند به جایی رسیدهاند که حضرت جبرئیل(ع) نیز نرسیده است.»
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان