- 15928
- 1000
- 1000
- 1000
در انتظار بربرها
داستان «در انتظار بربرها» در روستایی مرزی می‌گذرد که مدتی است با شایعه‌‌ی خبر حمله‌‌ی بربرها ناآرام است. امپراتور مأموران ویژه‌‌ی خود موسوم به «مأموران اداره‌‌ی سوم» را به روستا اعزام می‌کند.
از ایرانصدا بشنوید
سردسته‌‌ی آن‌ها، سرهنگ جولز، زیر شکنجه پیرمردی را می‌کشد و عده‌ای را اسیر می‌گیرد. شهردار یکی از اسیران را که دختری است که بعد از شکنجه نیمه‌‌کور شده، به خانه می‌آورد. او بعد از مدتی تصمیم می‌گیرد دختر را نزد خانواده‌اش بازگرداند. بعد از یک هفته به منطقه‌‌ی بربرها می‌رسد و دختر را پیش آن‌ها می‌فرستد، اما مأموران اداره‌‌ی سوم در بازگشت، او را به‌‌جرم ارتباط با بربرها به زندان می‌اندازند.
شهردار پس از مدتی از سلول خود می‌گریزد، اما هیاهوی شهر او را به خود مشغول کرده و سعی می‌کند علت آن را بفهمد. علت، بازگشت سپاه امپراتوری است. آن‌ها عده‌ای از بربرها را به اسارت گرفته‌‌اند و در میدان شهر شکنجه میکنند. شهردار با دیدن وحشی‌‌گری مأموران امپراتوری به خشم می‌‌آید و سعی می‌کند آن‌ها را از این کار باز دارد. اما پس از ضرب‌‌وشتم، دوباره به سلول بازگردانده می‌شود. جرم او ارتباط با بربرهاست، بنابراین از سمت خود عزل می‌شود و تحت شکنجه و آزار قرار می‌گیرد.
* درباره‌‌ی کتاب:
«در انتظار بربرها»، رمانی نوشته‌ی نویسندهی معروف آفریقای جنوبی، «جان مکسول کوتزی» است. این اثر در سال 1980 به چاپ رسید و در مجموعه‌ی «آثار بزرگ قرن بیستم» انتشارات پنگوئن جای گرفت. در انتظار بربرها برنده‌ی دو جایزهی «Geoffrey Faber Memorial» و «James Tait Black Memorial» در قالب داستان خیالی شده‌است. آهنگ‌‌ساز مینی‌مالیستِ آمریکایی، فیلیپ گلس، نیز در سال 2005 اُپرایی را به همین نام با اقتباس از این کتاب در «ارفورتِ آلمان» برگزار کرد.
کوتزی نام این رمان خود را از شعری به همین نام از «کنستانتین کاوافی» شاعری که اصلیت یونانی - مصری دارد انتخاب کرده‌است. ممکن است عنوان این کتاب اشاره‌ای به نمایش‌نامه‌‌ی «در انتظار گودو» اثر «ساموئل بکت»، اندیشمند و نویسندهی شهیر ایرلندی باشد که کوتزی از زمان تحصیلات دانشگاهی‌اش شیفته‌‌ی سبک نگارشی او شده‌بود. در این کتاب همچنین الهام‌پذیری کوتزی از رُمان «صحرای تاتارها» اثر «دینو بوتزاتی» نویسندهی نامدار ایتالیایی، چه در عنوان و چه در طرح داستان، مشهود است.
* درباره‌‌ی نویسنده:
«جان مَکسول جی.ام. کوتزی» نویسندهی هلندی‌تبار اهل آفریقای جنوبی و برنده‌ی جایز‌ی نوبل ادبیات سال 2003 میلادی است. وی دو بار نیز برنده‌ی جایزهی ادبی من بوکر شده‌است.
جی.ام. کوتزی در تاریخ 9 فوریه‌ی 1940 میلادی در «کیپ تاون» آفریقای جنوبی زاده شد. پدر او حقوق‌دان و مادرش آموزگار بود. وی در سال 1957 به دانشگاه کیپ‌تاون وارد شد و به تحصیل زبان انگلیسی و ریاضیات پرداخت. سپس در سال 1960 مدرک کارشناسی ادبیات و در 1961 کارشناسی ریاضیات را دریافت کرد.
او بین سال‌های 1962 تا 1965 در لندن به‌عنوان برنامه‌نویس کامپیوتر برای شرکت «IBM» کار می‌کرد و هم‌زمان روی پایان‌نامه‌اش که درباره‌‌ی رمان‌نویس انگلیسی، «فورد مادوکس فورد» بود، به پژوهش می‌پرداخت.
کوتزی در سال 1963 با «فیلیپا جابر» (1991–1939) ازدواج کرد. حاصل ازدواج آن‌ها دو فرزند به نام‌های «نیکُلاس» (1989–1966) و «گیزلا» (متولد 1968) بود.
وی در سال 1965 دوره‌‌ی آموزش دکترای خود را در رشته‌‌ی زبان‌شناسی در «دانشگاه تگزاس» در آستین آغاز کرد و در 1968 مدرک دکترایش را در رشته‌های زبان انگلیسی، زبان‌شناسی و زبان‌های آلمانی دریافت کرد. موضوع پایان‌نامه‌ی دکتری او کارهای اولیه‌ی ساموئل بکت، اندیشمند و نویسندهی مشهور ایرلندی بود که تحتِ تأثیر سبک نگارشی‌اش قرار گرفته بود.
اولین اثر داستانی کوتزی، سرزمین‌های گرگ‌ومیش، در سال 1974 منتشر شد که مشتمل بر دو داستان جداگانه «پروژه ویتنام» و «حکایتِ یاکوبوس کوتزی» با مضمونی مشترک بود و او را به‌عنوان یک نویسندهی قدرتمند سبک ادبیات پسااستعماری مطرح ساخت. پس از آن، در سال 1977، رمان «در مرکز (قلب) کشور» منتشر شد و جایزهی اول ادبی آفریقای جنوبی را برای وی به ارمغان آورد. رُمان بعدی کوتزی، زندگی و زمانه‌‌ی «مایکل کِی» نام دارد که در 1983 به چاپ رسید و در همان سال جایزهی ادبی «من بوکر» را از آن خود ساخت. «فو» که در 1986 منتشر شد، حول محور طرح داستانی «رابینسون کروزوئه» ساخته و پرداخته شده‌است و «عصر آهن» (1990) که جزو عامه‌پسندترین کتاب‌های اوست در «ساندی اکسپرس» به‌عنوان کتاب سال معرفی شد؛ او در این اثر خود تصویری تراژیک از اوضاع سیاسی و اجتماعیِ کشوری ویران‌‌شده توسط نژادپرستی و خشونت ارائه می‌کند. «ارباب پترزبورگ» (1994) گرچه داستانی خیالی است، اما شخصیت اول آن «فئودور داستایُفسکی»، اندیشمند و نویسندهی نامدار روس، است. این اثر قدرتمند و ژرف در سال 1995 جایزهی داستان‌سرایی بین‌المللی «آیریش‌تایمز» را از آن خود کرد.
کوتزی در سال 2002 به استرالیا مهاجرت کرد و هم‌اکنون استاد پژوهشگر افتخاری در «دانشگاه آدلاید» است.
علاوه بر جایزهی نوبل 2003 که به پاس مجموعه‌ی فعالیت‌های ادبی‌اش به وی اعطاء شد، تاکنون یازده جایزهی ادبی دیگر نیز به آثار او تعلق گرفته‌است که مهم‌ترینشان از این قرار است: «جایزهی CAN، جایزهی اول ادبی آفریقای جنوبی (سه بار)، جایزهی بوکر (دو بار، به‌‌سبب کتاب زندگی و زمانه‌‌ی مایکل ک)، جایزهی فمینا برای رمان خارجی (به خاطر کتاب زندگی و زمانه مایکل ک)، جایزهٔ اورشلیم، جایزهٔ ادبی لانان، جایزهٔ بین‌المللی رمان از نشریهٔ آیریش تایمز و جایزهٔ نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع».
او برای دریافت دو جایزهی بوکر شخصاً به لندن نرفت و در سال 2003 هم پس از اعلام برنده شدن نوبل ادبیات حاضر به مصاحبه با خبرنگاران نشد. او در جایی نوشته‌است: «راه سومی میان حرف زدن و سکوت کردن وجود دارد و آن ادبیات است. زبانی که من با آن سخن می‌گویم مناسب نوشتن است، نه گفت‌وشنود...».
* کتاب:
Waiting for the Barbarians (2003)
* فیلم:
Waiting for the Barbarians (2019)
شهردار پس از مدتی از سلول خود می‌گریزد، اما هیاهوی شهر او را به خود مشغول کرده و سعی می‌کند علت آن را بفهمد. علت، بازگشت سپاه امپراتوری است. آن‌ها عده‌ای از بربرها را به اسارت گرفته‌‌اند و در میدان شهر شکنجه میکنند. شهردار با دیدن وحشی‌‌گری مأموران امپراتوری به خشم می‌‌آید و سعی می‌کند آن‌ها را از این کار باز دارد. اما پس از ضرب‌‌وشتم، دوباره به سلول بازگردانده می‌شود. جرم او ارتباط با بربرهاست، بنابراین از سمت خود عزل می‌شود و تحت شکنجه و آزار قرار می‌گیرد.
* درباره‌‌ی کتاب:
«در انتظار بربرها»، رمانی نوشته‌ی نویسندهی معروف آفریقای جنوبی، «جان مکسول کوتزی» است. این اثر در سال 1980 به چاپ رسید و در مجموعه‌ی «آثار بزرگ قرن بیستم» انتشارات پنگوئن جای گرفت. در انتظار بربرها برنده‌ی دو جایزهی «Geoffrey Faber Memorial» و «James Tait Black Memorial» در قالب داستان خیالی شده‌است. آهنگ‌‌ساز مینی‌مالیستِ آمریکایی، فیلیپ گلس، نیز در سال 2005 اُپرایی را به همین نام با اقتباس از این کتاب در «ارفورتِ آلمان» برگزار کرد.
کوتزی نام این رمان خود را از شعری به همین نام از «کنستانتین کاوافی» شاعری که اصلیت یونانی - مصری دارد انتخاب کرده‌است. ممکن است عنوان این کتاب اشاره‌ای به نمایش‌نامه‌‌ی «در انتظار گودو» اثر «ساموئل بکت»، اندیشمند و نویسندهی شهیر ایرلندی باشد که کوتزی از زمان تحصیلات دانشگاهی‌اش شیفته‌‌ی سبک نگارشی او شده‌بود. در این کتاب همچنین الهام‌پذیری کوتزی از رُمان «صحرای تاتارها» اثر «دینو بوتزاتی» نویسندهی نامدار ایتالیایی، چه در عنوان و چه در طرح داستان، مشهود است.
* درباره‌‌ی نویسنده:
«جان مَکسول جی.ام. کوتزی» نویسندهی هلندی‌تبار اهل آفریقای جنوبی و برنده‌ی جایز‌ی نوبل ادبیات سال 2003 میلادی است. وی دو بار نیز برنده‌ی جایزهی ادبی من بوکر شده‌است.
جی.ام. کوتزی در تاریخ 9 فوریه‌ی 1940 میلادی در «کیپ تاون» آفریقای جنوبی زاده شد. پدر او حقوق‌دان و مادرش آموزگار بود. وی در سال 1957 به دانشگاه کیپ‌تاون وارد شد و به تحصیل زبان انگلیسی و ریاضیات پرداخت. سپس در سال 1960 مدرک کارشناسی ادبیات و در 1961 کارشناسی ریاضیات را دریافت کرد.
او بین سال‌های 1962 تا 1965 در لندن به‌عنوان برنامه‌نویس کامپیوتر برای شرکت «IBM» کار می‌کرد و هم‌زمان روی پایان‌نامه‌اش که درباره‌‌ی رمان‌نویس انگلیسی، «فورد مادوکس فورد» بود، به پژوهش می‌پرداخت.
کوتزی در سال 1963 با «فیلیپا جابر» (1991–1939) ازدواج کرد. حاصل ازدواج آن‌ها دو فرزند به نام‌های «نیکُلاس» (1989–1966) و «گیزلا» (متولد 1968) بود.
وی در سال 1965 دوره‌‌ی آموزش دکترای خود را در رشته‌‌ی زبان‌شناسی در «دانشگاه تگزاس» در آستین آغاز کرد و در 1968 مدرک دکترایش را در رشته‌های زبان انگلیسی، زبان‌شناسی و زبان‌های آلمانی دریافت کرد. موضوع پایان‌نامه‌ی دکتری او کارهای اولیه‌ی ساموئل بکت، اندیشمند و نویسندهی مشهور ایرلندی بود که تحتِ تأثیر سبک نگارشی‌اش قرار گرفته بود.
اولین اثر داستانی کوتزی، سرزمین‌های گرگ‌ومیش، در سال 1974 منتشر شد که مشتمل بر دو داستان جداگانه «پروژه ویتنام» و «حکایتِ یاکوبوس کوتزی» با مضمونی مشترک بود و او را به‌عنوان یک نویسندهی قدرتمند سبک ادبیات پسااستعماری مطرح ساخت. پس از آن، در سال 1977، رمان «در مرکز (قلب) کشور» منتشر شد و جایزهی اول ادبی آفریقای جنوبی را برای وی به ارمغان آورد. رُمان بعدی کوتزی، زندگی و زمانه‌‌ی «مایکل کِی» نام دارد که در 1983 به چاپ رسید و در همان سال جایزهی ادبی «من بوکر» را از آن خود ساخت. «فو» که در 1986 منتشر شد، حول محور طرح داستانی «رابینسون کروزوئه» ساخته و پرداخته شده‌است و «عصر آهن» (1990) که جزو عامه‌پسندترین کتاب‌های اوست در «ساندی اکسپرس» به‌عنوان کتاب سال معرفی شد؛ او در این اثر خود تصویری تراژیک از اوضاع سیاسی و اجتماعیِ کشوری ویران‌‌شده توسط نژادپرستی و خشونت ارائه می‌کند. «ارباب پترزبورگ» (1994) گرچه داستانی خیالی است، اما شخصیت اول آن «فئودور داستایُفسکی»، اندیشمند و نویسندهی نامدار روس، است. این اثر قدرتمند و ژرف در سال 1995 جایزهی داستان‌سرایی بین‌المللی «آیریش‌تایمز» را از آن خود کرد.
کوتزی در سال 2002 به استرالیا مهاجرت کرد و هم‌اکنون استاد پژوهشگر افتخاری در «دانشگاه آدلاید» است.
علاوه بر جایزهی نوبل 2003 که به پاس مجموعه‌ی فعالیت‌های ادبی‌اش به وی اعطاء شد، تاکنون یازده جایزهی ادبی دیگر نیز به آثار او تعلق گرفته‌است که مهم‌ترینشان از این قرار است: «جایزهی CAN، جایزهی اول ادبی آفریقای جنوبی (سه بار)، جایزهی بوکر (دو بار، به‌‌سبب کتاب زندگی و زمانه‌‌ی مایکل ک)، جایزهی فمینا برای رمان خارجی (به خاطر کتاب زندگی و زمانه مایکل ک)، جایزهٔ اورشلیم، جایزهٔ ادبی لانان، جایزهٔ بین‌المللی رمان از نشریهٔ آیریش تایمز و جایزهٔ نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع».
او برای دریافت دو جایزهی بوکر شخصاً به لندن نرفت و در سال 2003 هم پس از اعلام برنده شدن نوبل ادبیات حاضر به مصاحبه با خبرنگاران نشد. او در جایی نوشته‌است: «راه سومی میان حرف زدن و سکوت کردن وجود دارد و آن ادبیات است. زبانی که من با آن سخن می‌گویم مناسب نوشتن است، نه گفت‌وشنود...».
* کتاب:
Waiting for the Barbarians (2003)
* فیلم:
Waiting for the Barbarians (2019)
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
تصاویر
از همین گوینده
-
-
-
-
-
-
-
-
ستاره ی توس (داستان زندگی خواجه نصیرالدین توسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 14 (بازنگری در قانون اساسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 13 (شورای عالی امنیت ملی)
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان