- 36138
- 1000
- 1000
- 1000
رویای عمو جان
«ماریا الکساندرونا» زنی جاه‌طلب،حریص و خیلی زیرک است. او قصد دارد دختر جوان و زیبای خود را به عقد پیرمردی ثرتمند که دچار زوال عقل شده، درآورد تا پس از مرگ پیرمرد، ثروت او به دختر جوان برسد.
از ایرانصدا بشنوید
«زانیا»، دختر ماریا الکساندرونا، سال گذشته یک ماجرای عشقی ناموفق را با یک معلم فقیر شهرستانی پشت سر گذاشته است و به دلیل همین رسوایی، در سن 23سالگی خواستگار چندانی ندارد؛ اما مادر زیرکش قصد دارد تا او را به ازدواج با «موزگریاکف»، جوان شیک‌پوش و اما سبک‌مغز راضی کند. زانیا چون هنوز دل در گرو معلم فقیر دارد، راضی به ازدواج نیست.
در این بین، پیرمرد ثروتمندی که به شاهزاده معروف است، مهمان آنها می‌شود. شاهزاده در جنگ‌های متعددی شرکت کرده و به‌علت واژگون شدن کالسکه‌اش در روز گذشته، حال‌وروز خوشی ندارد و دچار پریشان‌گویی و زوال‌عقل شده‌است. شاهزاده هرچند پیر و فرتوت است، اما به فکر تجدیدفراش است و فکر می کند اگر ازدواج کند، حالش بهتر می‌شود.
ماریا که می‌داند پیرمرد عمر چندانی برایش باقی نمانده، زانیا را راضی می‌کند تا به‌طمع ثروت پیرمرد با شاهزاده‌ی پیر ازدواج کند و با زیرکی، شاهزاده را مجبور به خواستگاری از دختر جوان می‌کند... .
درباره‌ی نویسنده
فئودور داستایفسکی (Fyodor Dostoyevsky) فرزند دوم خانواده‌ای بااصل‌ونسب، اما نه‌چندان ثروتمند روس بود. پدرش پزشک بود و مادرش دخترِ یک بازرگانِ اهل مسکو. داستایفسکی در ناآرامی‌های اجتماعی گسترده، تحت‌تأثیر نیهیلیست‌ها قرار گرفت و در پاره‌ای از فعالیت‌های سیاسی‌شان مشارکت کرد؛ همین امر درنهایت سببِ محکومیت و تبعید چهار‌ساله‌اش به سیبری (در سال 1849) شد.
داستایفسکی، پیش از تبعید، سه رمان به نام‌های «مردم فقیر»، «همزاد» و «خانم صاحب‌خانه» منتشر کرد. اگرچه این رمان‌ها، خصوصاً کتاب مردم فقیر، به دلیل محتوای اجتماعی‌شان، ستایش بسیاری از منتقدان مطرح آن زمان را به همراه داشتند، اما نبوغ و خلاقیت فئودور داستایفسکی پس از پایانِ دوران محکومیتش فوران کرد.
کتاب «خاطرات خانه اموات» اولین اثر مهمی است که وی پس از بازگشت به شهر نوشت. این رمان مستندگونه حاصل تجربیات تلخ و شیرین نویسنده از زندگی با جانیان و بزهکاران در زندان سیبری است؛ تجربیاتی با اثری ژرف و پایدار بر روان او، و البته بر نوشته‌هایش.
کتاب «جنایت و مکافات» نخستین اثری بود که نام داستایفسکی را در مقام یکی از نویسندگان بزرگ ادبیات روسیه بر سر زبان‌ها انداخت. بعد از آن هرچه از او به انتشار رسید، با استقبال فراوان و واکنش‌های متعدد مواجه شد. آثار او در زمان حیاتش به اندازه‌ی کافی شناخته‌شده و پرخواننده بود، با این حال او، در مقام نویسنده‌ای پرآوازه، هرگز به آن رفاه مادی که آرزویش را داشت نرسید.
فئودور داستایفسکی در فوریه‌ی 1881، براثر مشکلات ریوی، از دنیا رفت. در روز خاک‌سپاری‌اش از او به‌عنوان پیامبر روسیه یاد کردند؛ رسولی که اعجازش قلم بود و رسالتش، کشف گوهرِ پاک انسانی... .
«رؤیای عموجان» رمان کوتاهی از داستایفسکی است که در سال 1859 آن را نوشت. این رمان کوتاه نخستین داستان داستایفسکی پس از وقفه‌ای طولانی در فعالیت ادبی اوست، که با آن دوباره به دنیای داستان بازگشت. او این کتاب را در زمان اقامتش در «سمیپالاتینسک» نوشت و نخستین بار در مجله‌ی «زبان روس» (1859، شماره 3) چاپ شد.
در این بین، پیرمرد ثروتمندی که به شاهزاده معروف است، مهمان آنها می‌شود. شاهزاده در جنگ‌های متعددی شرکت کرده و به‌علت واژگون شدن کالسکه‌اش در روز گذشته، حال‌وروز خوشی ندارد و دچار پریشان‌گویی و زوال‌عقل شده‌است. شاهزاده هرچند پیر و فرتوت است، اما به فکر تجدیدفراش است و فکر می کند اگر ازدواج کند، حالش بهتر می‌شود.
ماریا که می‌داند پیرمرد عمر چندانی برایش باقی نمانده، زانیا را راضی می‌کند تا به‌طمع ثروت پیرمرد با شاهزاده‌ی پیر ازدواج کند و با زیرکی، شاهزاده را مجبور به خواستگاری از دختر جوان می‌کند... .
درباره‌ی نویسنده
فئودور داستایفسکی (Fyodor Dostoyevsky) فرزند دوم خانواده‌ای بااصل‌ونسب، اما نه‌چندان ثروتمند روس بود. پدرش پزشک بود و مادرش دخترِ یک بازرگانِ اهل مسکو. داستایفسکی در ناآرامی‌های اجتماعی گسترده، تحت‌تأثیر نیهیلیست‌ها قرار گرفت و در پاره‌ای از فعالیت‌های سیاسی‌شان مشارکت کرد؛ همین امر درنهایت سببِ محکومیت و تبعید چهار‌ساله‌اش به سیبری (در سال 1849) شد.
داستایفسکی، پیش از تبعید، سه رمان به نام‌های «مردم فقیر»، «همزاد» و «خانم صاحب‌خانه» منتشر کرد. اگرچه این رمان‌ها، خصوصاً کتاب مردم فقیر، به دلیل محتوای اجتماعی‌شان، ستایش بسیاری از منتقدان مطرح آن زمان را به همراه داشتند، اما نبوغ و خلاقیت فئودور داستایفسکی پس از پایانِ دوران محکومیتش فوران کرد.
کتاب «خاطرات خانه اموات» اولین اثر مهمی است که وی پس از بازگشت به شهر نوشت. این رمان مستندگونه حاصل تجربیات تلخ و شیرین نویسنده از زندگی با جانیان و بزهکاران در زندان سیبری است؛ تجربیاتی با اثری ژرف و پایدار بر روان او، و البته بر نوشته‌هایش.
کتاب «جنایت و مکافات» نخستین اثری بود که نام داستایفسکی را در مقام یکی از نویسندگان بزرگ ادبیات روسیه بر سر زبان‌ها انداخت. بعد از آن هرچه از او به انتشار رسید، با استقبال فراوان و واکنش‌های متعدد مواجه شد. آثار او در زمان حیاتش به اندازه‌ی کافی شناخته‌شده و پرخواننده بود، با این حال او، در مقام نویسنده‌ای پرآوازه، هرگز به آن رفاه مادی که آرزویش را داشت نرسید.
فئودور داستایفسکی در فوریه‌ی 1881، براثر مشکلات ریوی، از دنیا رفت. در روز خاک‌سپاری‌اش از او به‌عنوان پیامبر روسیه یاد کردند؛ رسولی که اعجازش قلم بود و رسالتش، کشف گوهرِ پاک انسانی... .
«رؤیای عموجان» رمان کوتاهی از داستایفسکی است که در سال 1859 آن را نوشت. این رمان کوتاه نخستین داستان داستایفسکی پس از وقفه‌ای طولانی در فعالیت ادبی اوست، که با آن دوباره به دنیای داستان بازگشت. او این کتاب را در زمان اقامتش در «سمیپالاتینسک» نوشت و نخستین بار در مجله‌ی «زبان روس» (1859، شماره 3) چاپ شد.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان