- 10728
- 1000
- 1000
- 1000
کتاب خاطرات
این کتاب شرحی است بر خاطرات و زندگی‌نامه‌‌ی «ابوالحسن نجفی»، نویسنده، مترجم، ویراستار، زبان‌شناس و استاد زبان و ادبیات فارسی.
از ایرانصدا بشنوید
«ابوالحسن نجفی» عضو پیوسته‌ی فرهنگستان زبان و ادب فارسی، در سال 1306 در شهر نجف دیده به جهان گشود. او تنها عضو خانواده‌‌ی نجفی بود که در شهر نجف متولد شد، زیرا پدرش برای تحصیل علوم دینی به آن شهر رفته بود و مجتهد جامع‌الشرایط بود.
نجفی چند سال بعد، همراه خانواده به ایران آمد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند و در سال 1326 در رشتهی ادبی دیپلم گرفت. سپس برای ادامهی تحصیل به تهران رفت و در دانشکده‌‌ی ادبیات دانشگاه تهران، در رشتهی زبان فرانسه، مشغول به تحصیل شد.
نجفی در دوران دانشگاه، از استادانی همچون «پرویز ناتل خانلری»، «فاطمه سیاح» و «موسی بروخیم» تأثیر پذیرفت. او به دلایلی دو سال ترک تحصیل کرد و در سال 1332 با ارائه رساله‌ای به زبان فرانسه دربارهی «صادق هدایت» فارغ‌التحصیل شد.
وی پس از فارغ‌التحصیلی، در دبیرستان‌های اصفهان مشغول به تدریس شد. در همان دوران انتشارات «نیل» را در تهران پایه‌گذاری کرد.
در سال 1338 برای ادامهی تحصیل به فرانسه رفت و تحصیلات خود را تا مقطع فوق‌لیسانس در رشتهی زبان‌شناسی در دانشگاه «سوربن» پاریس ادامه داد و در سال 1344 به ایران برگشت.
ابوالحسن نجفی در سال 1369 به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و در سال 1383 مدیر گروه ادبیات تطبیقی شد.
انتشار شش ماه یک بارِ مجله «ادبیات تطبیقی» با مقاله‌‌ها، گزارش‌ها و نقدهایی در این حوزه، از فعالیت‌های این بخش است که زیر نظر ابوالحسن نجفی و با نظارت او انجام می‌شد.
بیشترِ فعالیت‌های ادبی و علمی او در حوزه‌ی ترجمه‌‌ی متون ادبی، ویرایش، زبان‌شناسی و وزن شعر فارسی است. نجفی یکی از دقیق‌ترین دایره‌ها برای طبقه‌بندی وزن شعر فارسی را تدوین کرد که به «دایره نجفی» معروف است.
برخی از ترجمه‌های مرحوم استاد نجفی عبارت‌اند از:
شازده کوچولو (آنتوان دو سنت اگزوپری)، شیطان و خدا (ژان پل سارتر)، گوشه‌نشینان آلتونا (ژان پل سارتر)، ضدخاطرات (آندره مالرو)، خانواده تیبو (روژه مارتن دوگار)، بیست‌و‌یک داستان از نویسندگان معاصر فرانسه، بچه‌های کوچک قرن (کریستیان روشفور)، شنبه و یکشنبه در کنار دریا (روبر مرل)، کالیگولا (آلبر کامو)، ادبیات چیست؟ (ژان پل سارتر)، استادکاران (آرتور آدامُف)، همان‌طور که بوده‌ایم (آرتور آدامُف)، پرندگان می‌روند در پرو می‌میرند (رومن گاری)، ژان پل سارتر (هِنری پیر)، درباره نمایش (ژان پل سارتر)، نژاد و تاریخ (کلود لوی استروس)، نویسندگان معاصر فرانسه (برگزیده داستان‌های کوتاه)، وعده‌گاه شیر بلفور (ژیل پرو)، عیش و نیستی (تیری مونیه) و گم‌گشته (ژیل پرو).
استاد ابوالحسن نجفی از بزرگان عرصه‌‌‌ی ترجمه، زبان‌شناسی، فرهنگ‌نویسی، وزن شعر فارسی، ادبیات تطبیقی و زبان و ادبیات فارسی در روزگار ما و یکی از تأثیرگذارترین افراد نسل خود در شناسایی و تربیت نویسندگان و پژوهشگران بود که کارنامه‌‌‌ی پربرگ و باری دارد. وی در دوم بهمن سال 1394 در تهران درگذشت.
تألیفات این نویسنده بزرگ عبارت‌اند از:
مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، غلط ننویسیم: فرهنگ دش‍واری‌ه‍ای زبان فارسی، فرهنگ فارسی عامیانه، طبقه‌بندی وزن‌های شعر فارسی.
پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار «حضرت آیتالله العظمی خامنه‌ای» در پی درگذشت ابوالحسن نجفی، مترجم و زبان‌شناس ایرانی، در مطلبی به تمجید از نجفی پرداخت و نوشت: «در تکوین عالم گویا این‌طور مقدر است که هر نویسنده‌ای تنها با یک اثر نام‌آور شود و چه بسیار قلم‌دارانی که فراوان در فراوان تألیف نموده‌اند، اما نام هیچ‌کدام بر حافظه‌‌ی فرّار تاریخ و فرهنگی باقی نمانده است. ابوالحسن نجفی بی‌گمان یکی از همان نویسندگانی است که با یک کتاب «غلط ننویسیم» نامی جاودانه یافت.
آیتالله خامنه‌ای زمانی که رییس جمهور بودند در همان چاپ اول، کتاب را خواندند و نقطه‌نظراتشان دربارهی آن را در حاشیه‌اش نوشتند و برای نویسنده‌‌ی آن فرستادند. یادداشت‌های آیتالله خامنه‌ای این‌قدر مهم بود که ابوالحسن نجفی خود را مدیون ایشان می‌داند و در پیش‌گفتار چاپ سوم کتاب، در بهمن 1369خورشیدی، می‌نویسد: چاپ اول و دوم این کتاب مورد توجه و استقبال عامه خوانندگان قرار گرفت و علاوه بر نقدهای متعددی که در مطبوعات مختلف دربارهی آن نوشته شد، نامه‌های بسیاری نیز از داخل و خارج کشور به دست نگارنده رسید که در آنها موارد نادرست یا ناقص کتاب را متذکر شده یا استدلال و شرح و بسطی را سست یافته یا مهم‌تر از همه نکته‌هایی را خاطرنشان کرده بودند که حقاً می‌بایست به مطالب کتاب افزوده شود. از جمله این بزرگواران به ذکر نام چند تن که بیش از همه خود را مدیون آنان می‌دانم، اکتفا میکنم: حضرت آیتالله خامنه‌ای و... . اگر این چاپ مزیتی بر چاپ‌های نخست داشته باشد، در درجه‌‌‌ی اول مرهون عنایت این بزرگواران است.
همچنین رهبر انقلاب اسلامی خطاب به اعضای شورای عالی ویرایش زبان فارسی در صدا و سیما فرمودند: این کتابی که جناب آقای نجفی چند سال پیش نوشتند -«غلط ننویسیم»- من همان وقت آن را گرفتم و خواندم و حواشی هم بر آن زدم. در این کتاب دیده‌ام که ایشان با همه دقتی که دارند که واقعاً هم به‌‌جاست، جاهایی می‌گویند که مثلاً این واژه غلط است، اما دیگر جزو زبان شده است و نمی‌شود آن را کاری کرد؛ نمونه‌هایی هم ارائه شده است که حق با ایشان است. وقتی چیزی جزو زبان شد، نمی‌شود آن را از بدنه‌‌‌ی زبان بیرون کشید؛ این اصلاً عملی نیست. با بیرون آوردن آن واژه، اختلالی به وجود می‌آید؛ لیکن این خودش یک مصیبت است. ما نباید بگذاریم یک غلط، جزو زبان بشود.»
نجفی چند سال بعد، همراه خانواده به ایران آمد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در اصفهان گذراند و در سال 1326 در رشتهی ادبی دیپلم گرفت. سپس برای ادامهی تحصیل به تهران رفت و در دانشکده‌‌ی ادبیات دانشگاه تهران، در رشتهی زبان فرانسه، مشغول به تحصیل شد.
نجفی در دوران دانشگاه، از استادانی همچون «پرویز ناتل خانلری»، «فاطمه سیاح» و «موسی بروخیم» تأثیر پذیرفت. او به دلایلی دو سال ترک تحصیل کرد و در سال 1332 با ارائه رساله‌ای به زبان فرانسه دربارهی «صادق هدایت» فارغ‌التحصیل شد.
وی پس از فارغ‌التحصیلی، در دبیرستان‌های اصفهان مشغول به تدریس شد. در همان دوران انتشارات «نیل» را در تهران پایه‌گذاری کرد.
در سال 1338 برای ادامهی تحصیل به فرانسه رفت و تحصیلات خود را تا مقطع فوق‌لیسانس در رشتهی زبان‌شناسی در دانشگاه «سوربن» پاریس ادامه داد و در سال 1344 به ایران برگشت.
ابوالحسن نجفی در سال 1369 به عضویت فرهنگستان زبان و ادب فارسی درآمد و در سال 1383 مدیر گروه ادبیات تطبیقی شد.
انتشار شش ماه یک بارِ مجله «ادبیات تطبیقی» با مقاله‌‌ها، گزارش‌ها و نقدهایی در این حوزه، از فعالیت‌های این بخش است که زیر نظر ابوالحسن نجفی و با نظارت او انجام می‌شد.
بیشترِ فعالیت‌های ادبی و علمی او در حوزه‌ی ترجمه‌‌ی متون ادبی، ویرایش، زبان‌شناسی و وزن شعر فارسی است. نجفی یکی از دقیق‌ترین دایره‌ها برای طبقه‌بندی وزن شعر فارسی را تدوین کرد که به «دایره نجفی» معروف است.
برخی از ترجمه‌های مرحوم استاد نجفی عبارت‌اند از:
شازده کوچولو (آنتوان دو سنت اگزوپری)، شیطان و خدا (ژان پل سارتر)، گوشه‌نشینان آلتونا (ژان پل سارتر)، ضدخاطرات (آندره مالرو)، خانواده تیبو (روژه مارتن دوگار)، بیست‌و‌یک داستان از نویسندگان معاصر فرانسه، بچه‌های کوچک قرن (کریستیان روشفور)، شنبه و یکشنبه در کنار دریا (روبر مرل)، کالیگولا (آلبر کامو)، ادبیات چیست؟ (ژان پل سارتر)، استادکاران (آرتور آدامُف)، همان‌طور که بوده‌ایم (آرتور آدامُف)، پرندگان می‌روند در پرو می‌میرند (رومن گاری)، ژان پل سارتر (هِنری پیر)، درباره نمایش (ژان پل سارتر)، نژاد و تاریخ (کلود لوی استروس)، نویسندگان معاصر فرانسه (برگزیده داستان‌های کوتاه)، وعده‌گاه شیر بلفور (ژیل پرو)، عیش و نیستی (تیری مونیه) و گم‌گشته (ژیل پرو).
استاد ابوالحسن نجفی از بزرگان عرصه‌‌‌ی ترجمه، زبان‌شناسی، فرهنگ‌نویسی، وزن شعر فارسی، ادبیات تطبیقی و زبان و ادبیات فارسی در روزگار ما و یکی از تأثیرگذارترین افراد نسل خود در شناسایی و تربیت نویسندگان و پژوهشگران بود که کارنامه‌‌‌ی پربرگ و باری دارد. وی در دوم بهمن سال 1394 در تهران درگذشت.
تألیفات این نویسنده بزرگ عبارت‌اند از:
مبانی زبان‌شناسی و کاربرد آن در زبان فارسی، غلط ننویسیم: فرهنگ دش‍واری‌ه‍ای زبان فارسی، فرهنگ فارسی عامیانه، طبقه‌بندی وزن‌های شعر فارسی.
پایگاه اطلاع‌رسانی دفتر حفظ و نشر آثار «حضرت آیتالله العظمی خامنه‌ای» در پی درگذشت ابوالحسن نجفی، مترجم و زبان‌شناس ایرانی، در مطلبی به تمجید از نجفی پرداخت و نوشت: «در تکوین عالم گویا این‌طور مقدر است که هر نویسنده‌ای تنها با یک اثر نام‌آور شود و چه بسیار قلم‌دارانی که فراوان در فراوان تألیف نموده‌اند، اما نام هیچ‌کدام بر حافظه‌‌ی فرّار تاریخ و فرهنگی باقی نمانده است. ابوالحسن نجفی بی‌گمان یکی از همان نویسندگانی است که با یک کتاب «غلط ننویسیم» نامی جاودانه یافت.
آیتالله خامنه‌ای زمانی که رییس جمهور بودند در همان چاپ اول، کتاب را خواندند و نقطه‌نظراتشان دربارهی آن را در حاشیه‌اش نوشتند و برای نویسنده‌‌ی آن فرستادند. یادداشت‌های آیتالله خامنه‌ای این‌قدر مهم بود که ابوالحسن نجفی خود را مدیون ایشان می‌داند و در پیش‌گفتار چاپ سوم کتاب، در بهمن 1369خورشیدی، می‌نویسد: چاپ اول و دوم این کتاب مورد توجه و استقبال عامه خوانندگان قرار گرفت و علاوه بر نقدهای متعددی که در مطبوعات مختلف دربارهی آن نوشته شد، نامه‌های بسیاری نیز از داخل و خارج کشور به دست نگارنده رسید که در آنها موارد نادرست یا ناقص کتاب را متذکر شده یا استدلال و شرح و بسطی را سست یافته یا مهم‌تر از همه نکته‌هایی را خاطرنشان کرده بودند که حقاً می‌بایست به مطالب کتاب افزوده شود. از جمله این بزرگواران به ذکر نام چند تن که بیش از همه خود را مدیون آنان می‌دانم، اکتفا میکنم: حضرت آیتالله خامنه‌ای و... . اگر این چاپ مزیتی بر چاپ‌های نخست داشته باشد، در درجه‌‌‌ی اول مرهون عنایت این بزرگواران است.
همچنین رهبر انقلاب اسلامی خطاب به اعضای شورای عالی ویرایش زبان فارسی در صدا و سیما فرمودند: این کتابی که جناب آقای نجفی چند سال پیش نوشتند -«غلط ننویسیم»- من همان وقت آن را گرفتم و خواندم و حواشی هم بر آن زدم. در این کتاب دیده‌ام که ایشان با همه دقتی که دارند که واقعاً هم به‌‌جاست، جاهایی می‌گویند که مثلاً این واژه غلط است، اما دیگر جزو زبان شده است و نمی‌شود آن را کاری کرد؛ نمونه‌هایی هم ارائه شده است که حق با ایشان است. وقتی چیزی جزو زبان شد، نمی‌شود آن را از بدنه‌‌‌ی زبان بیرون کشید؛ این اصلاً عملی نیست. با بیرون آوردن آن واژه، اختلالی به وجود می‌آید؛ لیکن این خودش یک مصیبت است. ما نباید بگذاریم یک غلط، جزو زبان بشود.»
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
تصاویر
از همین گوینده
-
-
-
-
-
-
-
-
ستاره ی توس (داستان زندگی خواجه نصیرالدین توسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 14 (بازنگری در قانون اساسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 13 (شورای عالی امنیت ملی)
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان