- 19930
- 1000
- 1000
- 1000
زندگینامه سهراب سپهری
این کتاب گویا پنجرهای است گشوده به زندگی و آثار شاعر، نویسنده و نقاش معاصر «سهراب سپهری».
از ایرانصدا بشنوید
«سهراب سپهری» از نامآوران ادب و هنر معاصر ایران است. او را «شاعر طبیعت» نیز لقب دادهاند. سالهای کودکی سپهری در کاشان سپری شد. پدر و مادرش هر دو اهل هنر بودند. سپهری دههٔ اول و دوم زندگی خود را با علم و هنر بهسر آورد. دههٔ سوم زندگیاش را به تجربهاندوزی و سفر و دههٔ چهارم را بیشتر در سفرهای دراز گذراند. در این دوره بود که بارها و بارها به: ژاپن، فرانسه، ایتالیا، هندوستان، آمریکا و بسیاری دیگر از کشورهای شرق و غرب سفر کرد.
زبان شعری سهراب در برخی اشعارش ساده و بیآلایش و در برخی دیگر آمیخته با مضامین و مفاهیم عرفانی و فلسفی و همراه با نمادهایی است که محصول سفرها و آشنایی او با آیینهای «بودایی»، «برهمایی»، اندیشههای «کریشنا مورتی»، عارف معروف معاصر هندی و نیز اندیشهٔ عارفان بزرگ ایرانی و اسلامی است. جز این، سهراب با ادبیات اروپایی نیز آشنایی داشت و ترجمههایی چند نیز از او باقی مانده است.
زندگی سهراب سپهری، پس از 52 سال در اردیبهشت 1359 با بیماری سرطان به پایان رسید.
در این میان آشنایی و دوستی سهراب با ستونهای بزرگ ادب فارسی و بیش از همه «نیما یوشیج» و «فروغ فرخزاد» نشان دهندهٔ کشش و ذوق ادبیِ اوست. سپهری با همهٔ بزرگان شعری دوران خود دوستی داشت و درعین حال استقلال خود را حفظ میکرد. در هیچیک از صفحههای زندگی او نمونهای از تنش و بحران مشهود نیست. راه سپهری راه هنر است و در این راه سکوت را بر هر چیزی ترجیح میدهد. بهترین شاهد این ادعا، انتشار آرام و تدریجی آثارش است. سپهری آثار خود را در فضایی آرام و در ساکنترین و بیجنجالترین بخشهای دهه 30 و 40 به چاپ رساند و پس از سال 1345 تا مدتهای مدیدی شعر نگفت. او از نزدیک، تحولات سیاسی و اجتماعی سالهای زندگیاش را به چشم خود دیده است و شاید یکی از دلایل انزواطلبی سپهری، در پیچوخم نوسانهای تاریخی زمانهاش نهفته باشد.
انتشار دو شعر بلند «صدای پای آب» و «مسافر» و نیز مجموعه شعر «حجم سبز» از افتخارات این شاعر بلندآوازه است.
زبان شعری سهراب در برخی اشعارش ساده و بیآلایش و در برخی دیگر آمیخته با مضامین و مفاهیم عرفانی و فلسفی و همراه با نمادهایی است که محصول سفرها و آشنایی او با آیینهای «بودایی»، «برهمایی»، اندیشههای «کریشنا مورتی»، عارف معروف معاصر هندی و نیز اندیشهٔ عارفان بزرگ ایرانی و اسلامی است. جز این، سهراب با ادبیات اروپایی نیز آشنایی داشت و ترجمههایی چند نیز از او باقی مانده است.
زندگی سهراب سپهری، پس از 52 سال در اردیبهشت 1359 با بیماری سرطان به پایان رسید.
در این میان آشنایی و دوستی سهراب با ستونهای بزرگ ادب فارسی و بیش از همه «نیما یوشیج» و «فروغ فرخزاد» نشان دهندهٔ کشش و ذوق ادبیِ اوست. سپهری با همهٔ بزرگان شعری دوران خود دوستی داشت و درعین حال استقلال خود را حفظ میکرد. در هیچیک از صفحههای زندگی او نمونهای از تنش و بحران مشهود نیست. راه سپهری راه هنر است و در این راه سکوت را بر هر چیزی ترجیح میدهد. بهترین شاهد این ادعا، انتشار آرام و تدریجی آثارش است. سپهری آثار خود را در فضایی آرام و در ساکنترین و بیجنجالترین بخشهای دهه 30 و 40 به چاپ رساند و پس از سال 1345 تا مدتهای مدیدی شعر نگفت. او از نزدیک، تحولات سیاسی و اجتماعی سالهای زندگیاش را به چشم خود دیده است و شاید یکی از دلایل انزواطلبی سپهری، در پیچوخم نوسانهای تاریخی زمانهاش نهفته باشد.
انتشار دو شعر بلند «صدای پای آب» و «مسافر» و نیز مجموعه شعر «حجم سبز» از افتخارات این شاعر بلندآوازه است.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
تصاویر
از همین گوینده
-
-
-
-
-
-
-
-
ستاره ی توس (داستان زندگی خواجه نصیرالدین توسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 14 (بازنگری در قانون اساسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 13 (شورای عالی امنیت ملی)
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان