- 8893
- 1000
- 1000
- 1000
آهنگساز
راوی داستان «وَنسون سوکوتو» می گوید :
«من تحصیلاتم را در رشته ی پیانو به پایان بردم و با لورانس ازدواج کردم ...».
«من تحصیلاتم را در رشته ی پیانو به پایان بردم و با لورانس ازدواج کردم ...».
از ایرانصدا بشنوید
همه ی سالهای بعد از ازدواج بی‌کار و بی پول بودم و هزینه های زندگی را همسرم می پرداخت. تا آنکه برای فیلمی به نام «رگبار» آهنگی ساختم و این آهنگ مورد استقبال مردم قرار گرفت و دو میلیون دلار نصیب من کرد. پدر همسرم به من و لورانس گفت که بهتر است یک حساب مشترک باز کنیم و هیچ کس بدون اجازه ی دیگری، به آن پول دست نزند.
مدتی گذشت و من متوجه شدم که نمی توانم حتی یک فِرانک از آن پول را خرج کنم؛ در حالی که دلم می خواست یک پیانو برای خودم بخرم. روز بعد به دیدن «پالاسو» رفتم؛ کسی که قرار بود آن پول را به من بدهد. او از طرف کارگردان به من گفت که آن آهنگ را خودم نساخته ام، بلکه آن را از نت کس دیگری برداشته ام. من با او درگیر شدم و از اتاق بیرون آمدم. آنگاه به دیدن دوستم «کوری یولان» رفتم و او را ملاقات کردم ...».
مختصری درباره ی نویسنده:
فرانسواز ساگان Françoise Sagan، رمان‌نویس و نمایشنامه نویس فرانسوی است. ساگان یکی از نویسندگان موج نو فرانسه بود که به‌عنوان نماد طغیان جوانان در پاریس بعد از جنگ دوم و شکوفایی عصر اگزیستانسیالیسم توصیف شده است.
وی به دلیل زیرپا گذاشتن مقررات مدرسه متعلق به راهبه‌های کاتولیک که در آن درس می‌خواند، از مدرسه اخراج شد و در تابستان سال 1953، طی هفت هفته کتاب «سلام بر غم»، نخستین و پرآوازه‌ترین رمانش را تکمیل کرد. «سلام بر غم» در سال 1954 در 188 صفحه منتشر کرد که در عرض چند روز به چاپ مجدد رسید، سپس به 22 زبان (از جمله فارسی) ترجمه شد. عنوان کتاب را فرانسواز از یکی از اشعار پل الوار گرفته است. سلام بر غم داستان یک دختر نوجوان از یک خانواده ثروتمند است که برای پر کردن خلأ زندگی خود به توطئه چینی برای قتل معشوق جدید پدرش روی می‌آورد. همزمان با انتشار این کتاب، فرانسواز، که هنوز به سن قانونی نرسیده، بنا به خواست خانواده، نام خانوادگی مستعاری برای خود برگزید که تا به آخر همراه او بود: «ساگان».
او این نام را با الهام از «پرنسس ساگان» مارسل پروست در کتاب «در جست وجوی زمان از دست رفته» انتخاب می‌کند.
ساگان بیش از 40 رمان و نمایشنامه را خلق کرد. نویسنده‌ای که به قول بسیاری از دوستانش، خود از نوشته‌هایش مدرن تر بود. اهمیت و شهرت او در واقع از قهرمانان داستان‌هایش بیشتر بود و به این قهرمانان بیشتر می‌شد نزدیک شد، تا خود او! خود او قهرمان اصلی به حساب می‌آمد. به گفتهٔ منتقدان ادبی، ساگان گرچه هرگز به عنوان یک نویسندهٔ بزرگ فرانسوی مطرح نشد، یکی از پدیده‌های نادر ادبیات این کشور در قرن بیستم به‌شمار می‌آید.
مدتی گذشت و من متوجه شدم که نمی توانم حتی یک فِرانک از آن پول را خرج کنم؛ در حالی که دلم می خواست یک پیانو برای خودم بخرم. روز بعد به دیدن «پالاسو» رفتم؛ کسی که قرار بود آن پول را به من بدهد. او از طرف کارگردان به من گفت که آن آهنگ را خودم نساخته ام، بلکه آن را از نت کس دیگری برداشته ام. من با او درگیر شدم و از اتاق بیرون آمدم. آنگاه به دیدن دوستم «کوری یولان» رفتم و او را ملاقات کردم ...».
مختصری درباره ی نویسنده:
فرانسواز ساگان Françoise Sagan، رمان‌نویس و نمایشنامه نویس فرانسوی است. ساگان یکی از نویسندگان موج نو فرانسه بود که به‌عنوان نماد طغیان جوانان در پاریس بعد از جنگ دوم و شکوفایی عصر اگزیستانسیالیسم توصیف شده است.
وی به دلیل زیرپا گذاشتن مقررات مدرسه متعلق به راهبه‌های کاتولیک که در آن درس می‌خواند، از مدرسه اخراج شد و در تابستان سال 1953، طی هفت هفته کتاب «سلام بر غم»، نخستین و پرآوازه‌ترین رمانش را تکمیل کرد. «سلام بر غم» در سال 1954 در 188 صفحه منتشر کرد که در عرض چند روز به چاپ مجدد رسید، سپس به 22 زبان (از جمله فارسی) ترجمه شد. عنوان کتاب را فرانسواز از یکی از اشعار پل الوار گرفته است. سلام بر غم داستان یک دختر نوجوان از یک خانواده ثروتمند است که برای پر کردن خلأ زندگی خود به توطئه چینی برای قتل معشوق جدید پدرش روی می‌آورد. همزمان با انتشار این کتاب، فرانسواز، که هنوز به سن قانونی نرسیده، بنا به خواست خانواده، نام خانوادگی مستعاری برای خود برگزید که تا به آخر همراه او بود: «ساگان».
او این نام را با الهام از «پرنسس ساگان» مارسل پروست در کتاب «در جست وجوی زمان از دست رفته» انتخاب می‌کند.
ساگان بیش از 40 رمان و نمایشنامه را خلق کرد. نویسنده‌ای که به قول بسیاری از دوستانش، خود از نوشته‌هایش مدرن تر بود. اهمیت و شهرت او در واقع از قهرمانان داستان‌هایش بیشتر بود و به این قهرمانان بیشتر می‌شد نزدیک شد، تا خود او! خود او قهرمان اصلی به حساب می‌آمد. به گفتهٔ منتقدان ادبی، ساگان گرچه هرگز به عنوان یک نویسندهٔ بزرگ فرانسوی مطرح نشد، یکی از پدیده‌های نادر ادبیات این کشور در قرن بیستم به‌شمار می‌آید.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان