- 67680
- 1000
- 1000
- 1000
بینوایان
در سال 1815 در فرانسه مردی به نام «ژان والژان» بعد از سپری کردن محکومیت 19 ساله ی خود به دلیل دزدیدن یک قرص نان، از زندان آزاد می‌شود.
از ایرانصدا بشنوید
ژان والژان پس از آنکه شرایط اجباری آزادی مشروط خود را زیر پا می‌گذارد، تصمیم می‌گیرد زندگی شرافتمندانه‌ای را آغاز کند. بینوایان تصویر راستین سیمای مردم فرانسه در قرن نوزدهم است که در آن چهرهٔ چند قهرمان برجسته‌تر ترسیم شده است؛ ازجمله ژان والژان. او مرد میانسال خسته‌روانی است، با نیم‌تنهٔ کهنه و شلواری وصله‌دار که پس از گذراندن نوزده سال زندان با اعمال شاقه، جایی برای رفتن ندارد و کسی پناهش نمی‌دهد حتی در لحظه‌ای حاضر می‌شود به زندان بازگردد ولی راهش نمی‌دهند و در اوج درماندگی و سیه‌روزی به خانهٔ اسقفی پناه می‌برد. اسقف با خوش‌رویی و مهربانی از او پذیرایی میکند، ولی این مهمان ناخوانده نیمه‌شب ظروف نقرهٔ اسقف را به سرقت می‌برد و ساعتی بعد به دست ژاندارم دست‌گیر می‌شود، اما بزرگواری اسقف مسیر زندگی او را تغییر می‌دهد.
ژان والژان در بیست و پنج سالگی اسیر پنجه‌های ستمگری شده است. او که روستایی پاکدلی بوده به سبب سرقت یک قرص نان برای سیر کردن کودک گرسنهٔ خواهرش، این همه سال زندان را تحمل کرده است؛ در نتیجه مهربانی و عاطفه برایش امر فراموش شده ای است.
سرانجام نیک‌منشی یک مرد روحانی، درهای نیک‌بینی و خیراندیشی را به روی او باز میکند و یکی از بزرگان روزگارش می‌شود.
نویسنده در این رمان اجتماعی که به بی‌عدالتی‌های جامعه حمله‌ور می‌شود، درواقع نبرد میان خیر و شر را بازگو میکند. ژان والژان، زندانی توبه کاری است که در مرحله بعدی در هیأت حامی و نیکوکار ظاهر می‌شود و در پایان به حد کمال می‌رسد و تا مقام و درجه رهایی‌بخش فرامی‌رود.
ژان والژان نیکوکار، نگهدار و حامی «کوزت» است و در همه حال در کنار اوست؛ تا وقتی که کوزت بزرگ می‌شود و به دنیای جوانی قدم می‌گذارد و «ماریوس» که دانشجوی ایده‌آلیست؛ به کوزت دل می‌بندد.
ازطرفی، ژان والژان مانع را از سر راه آن دو دلداده برمی‌دارد و خود به نهایت درجه انسانیت می‌رسد. این وقایع در حریق انقلاب 1830 جریان می‌یابد و با همه حوادث غم‌انگیزش به عالی‌ترین شکل در رمان توصیف می‌شود.
***
ویکتور هوگو شاعر و نویسنده بزرگ و سرشناس فرانسوی در پنجم می 1802 میلادی به دنیا آمد. هوگو برجسته‌ترین نویسنده رمانتیک جهان به حساب می‌آید. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «بینوایان»، «گوژپشت نتردام» و چندین مجموعه شعر اشاره کرد. وی هم‌چنین چندین نمایش‌نامه نوشته‌است.
هرچند که هوگو بیشتر به‌عنوان یک رمان‌نویس شناخته می‌شود، خیلی‌ها معتقدند که او به‌عنوان یک شاعر، نقش به‌مراتب مهم‌تری را ایفا کرده است. وی در روز جمعه 22 ماه مه 1885 در خانه خویش در کوچه ایلو در پاریس درگذشت.
پدرش کنت هوگو ژنرال ارتش ناپلئون بود. خانواده هوگو در سال 1811 به اسپانیا رفتند، ولی بعدها دوباره به پاریس بازگشتند و هوگو در این شهر تحصیلات مقدماتی را گذراند. او ابتدا شعر می سرود و همین اشعار در ابتدای کار شهرت فوق‌العاده‌ای برایش به ارمغان آورد. هوگو پیرو سبک تازه رمانتیسیسم بود و با آنکه پیش از او رمانتیسیسم در آثار دیگر نویسندگان نیز ظاهر شده بود، از آنجا که ویکتور هوگو در ترویج این سبک پیش‌قدم شده و در این راه سعی وافری داشت، او را به عنوان مبتکر رمانتیسیسم می‌شناسند.
هوگو در سال 1841 میلادی باوجود مخالفت بدخواهان به عضویت آکادمی فرانسه در آمد و در سال 1848 نیز نماینده مجلس این کشور شد. پس از انقلاب، ناپلئون سوم در سال 1851 میلادی درپی کودتایی برخی از مخالفان را به تبعید فرستاد که ویکتور هوگو نیز در میان آنان بود. هوگو پس از پایان حکومت ناپلئون سوم در سپتامبر 1870 به فرانسه بازگشت.
او آثار بسیاری در نظم و نثر از خود به جای نهاده است و بسیاری از فرانسویان هنوز نیز آثار او را می‌ستایند و آنها را به عنوان شاهکارهای ادبی تلقی می‌کنند. وی به هنگام مرگ بزرگ‌ترین قهرمان ملی قرن نوزدهم فرانسه نام گرفت. کرامول، آخرین روز یک محکوم، گوژپشت نتردام، کلود ولگرد، بینوایان، ناپلئون کوچک، تیره بختان، کارگران دریا، مردی که می‌خندد، تاریخ یک جنایت، رفتارها و گفتارها، نودوسه، عاقبت شیطان، مشهودات، در سفر، آلپ و پیرنه، فرانسه و بلژیک، سال های شوم، تامل‌ها، ارنانی، لوی روی ساموس، رنجبران دریا و... از مشهورترین آثار اویند. بینوایان، مهم‌ترین اثر او، تاکنون دست‌مایه‌ی ساخت آثار سینمایی بسیاری از فیلمسازان قرار گرفته است.
ژان والژان در بیست و پنج سالگی اسیر پنجه‌های ستمگری شده است. او که روستایی پاکدلی بوده به سبب سرقت یک قرص نان برای سیر کردن کودک گرسنهٔ خواهرش، این همه سال زندان را تحمل کرده است؛ در نتیجه مهربانی و عاطفه برایش امر فراموش شده ای است.
سرانجام نیک‌منشی یک مرد روحانی، درهای نیک‌بینی و خیراندیشی را به روی او باز میکند و یکی از بزرگان روزگارش می‌شود.
نویسنده در این رمان اجتماعی که به بی‌عدالتی‌های جامعه حمله‌ور می‌شود، درواقع نبرد میان خیر و شر را بازگو میکند. ژان والژان، زندانی توبه کاری است که در مرحله بعدی در هیأت حامی و نیکوکار ظاهر می‌شود و در پایان به حد کمال می‌رسد و تا مقام و درجه رهایی‌بخش فرامی‌رود.
ژان والژان نیکوکار، نگهدار و حامی «کوزت» است و در همه حال در کنار اوست؛ تا وقتی که کوزت بزرگ می‌شود و به دنیای جوانی قدم می‌گذارد و «ماریوس» که دانشجوی ایده‌آلیست؛ به کوزت دل می‌بندد.
ازطرفی، ژان والژان مانع را از سر راه آن دو دلداده برمی‌دارد و خود به نهایت درجه انسانیت می‌رسد. این وقایع در حریق انقلاب 1830 جریان می‌یابد و با همه حوادث غم‌انگیزش به عالی‌ترین شکل در رمان توصیف می‌شود.
***
ویکتور هوگو شاعر و نویسنده بزرگ و سرشناس فرانسوی در پنجم می 1802 میلادی به دنیا آمد. هوگو برجسته‌ترین نویسنده رمانتیک جهان به حساب می‌آید. از مهم‌ترین آثار او می‌توان به «بینوایان»، «گوژپشت نتردام» و چندین مجموعه شعر اشاره کرد. وی هم‌چنین چندین نمایش‌نامه نوشته‌است.
هرچند که هوگو بیشتر به‌عنوان یک رمان‌نویس شناخته می‌شود، خیلی‌ها معتقدند که او به‌عنوان یک شاعر، نقش به‌مراتب مهم‌تری را ایفا کرده است. وی در روز جمعه 22 ماه مه 1885 در خانه خویش در کوچه ایلو در پاریس درگذشت.
پدرش کنت هوگو ژنرال ارتش ناپلئون بود. خانواده هوگو در سال 1811 به اسپانیا رفتند، ولی بعدها دوباره به پاریس بازگشتند و هوگو در این شهر تحصیلات مقدماتی را گذراند. او ابتدا شعر می سرود و همین اشعار در ابتدای کار شهرت فوق‌العاده‌ای برایش به ارمغان آورد. هوگو پیرو سبک تازه رمانتیسیسم بود و با آنکه پیش از او رمانتیسیسم در آثار دیگر نویسندگان نیز ظاهر شده بود، از آنجا که ویکتور هوگو در ترویج این سبک پیش‌قدم شده و در این راه سعی وافری داشت، او را به عنوان مبتکر رمانتیسیسم می‌شناسند.
هوگو در سال 1841 میلادی باوجود مخالفت بدخواهان به عضویت آکادمی فرانسه در آمد و در سال 1848 نیز نماینده مجلس این کشور شد. پس از انقلاب، ناپلئون سوم در سال 1851 میلادی درپی کودتایی برخی از مخالفان را به تبعید فرستاد که ویکتور هوگو نیز در میان آنان بود. هوگو پس از پایان حکومت ناپلئون سوم در سپتامبر 1870 به فرانسه بازگشت.
او آثار بسیاری در نظم و نثر از خود به جای نهاده است و بسیاری از فرانسویان هنوز نیز آثار او را می‌ستایند و آنها را به عنوان شاهکارهای ادبی تلقی می‌کنند. وی به هنگام مرگ بزرگ‌ترین قهرمان ملی قرن نوزدهم فرانسه نام گرفت. کرامول، آخرین روز یک محکوم، گوژپشت نتردام، کلود ولگرد، بینوایان، ناپلئون کوچک، تیره بختان، کارگران دریا، مردی که می‌خندد، تاریخ یک جنایت، رفتارها و گفتارها، نودوسه، عاقبت شیطان، مشهودات، در سفر، آلپ و پیرنه، فرانسه و بلژیک، سال های شوم، تامل‌ها، ارنانی، لوی روی ساموس، رنجبران دریا و... از مشهورترین آثار اویند. بینوایان، مهم‌ترین اثر او، تاکنون دست‌مایه‌ی ساخت آثار سینمایی بسیاری از فیلمسازان قرار گرفته است.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
فصل ها
-
عنوانزمانتعداد پخش
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
تصاویر
از همین نویسنده
از همین گوینده
-
-
-
ستاره ی توس (داستان زندگی خواجه نصیرالدین توسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 14 (بازنگری در قانون اساسی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 13 (شورای عالی امنیت ملی)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 12 (صدا و سیما)
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 11 (قوه قضائیه)
-
-
-
محشای قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران - جلد 10 (سیاست خارجی)
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان