- 19209
- 1000
- 1000
- 1000
رباعیات خیام
این کتاب بخشی از رباعیات منتسب به حکیم عمر خیام است که از قرون گذشته به ما رسیده‌‌‌است.
از ایرانصدا بشنوید
* درباره‌ی موسیقی این کتاب گویا: از آنجایی که تهیه‌کننده‌ی این کتاب صوتی معتقد است مفاهیم رباعیات خیام به‌‌راحتی قابل ترجمه و انتقال به فرهنگ‌ها و زبان‌های دیگر است، درنتیجه تمام موسیقی‌هایی که با خوانش اشعار همراه کرده، موسیقی کلاسیک (به‌‌مفهوم عام کلمه، یعنی سبکی از موسیقی که از قرون وسطی تا امروز در اروپا حضور دارد) است.
درباره‌ی کتاب:
سید علی میرافضلی پژوهشگر و مولف رباعیات خیام:
«خیام شعرهای غیر از رباعی هم داشته‌است، چه به زبان عربی چه به زبان فارسی، اما تعداد آنها آن‌قدر زیاد نیست که بتوان به‌عنوان شاخص از آنها یاد کرد. آنچه خیام را شاخص کرده‌است، همان رباعیات است. رباعی در دورهی خیام به مرحله‌ی تصویب رسیده بود (اگر از قرن چهارم در نظر بگیریم حدود 150 سال از ظهور رباعی در شعر نوین پارسی می‌گذشت). خیام از این جهت که شاعر حرفه‌ای و تمام‌وقت نبوده، و رباعیات را در لحظات خاص درخشش فکری و حالات خاص عاطفی می‌سرود، قالبی را برگزید که متناسب این موقعیت باشد. در آن زمان قالب‌‌های اصلی قصیده و مثنوی بودند و شاعران با این دو قالب توانمندی خود را می‌سنجیدند. قصیده بیشتر به کار مدح و ثنا می‌آمد، اما گاهی مطالبات اجتماعی نیز در آن مطرح میشد. مثنوی نیز هم جنبه‌های حماسی و غنایی داشت و هم برای ادبیات عرفانی استفاده میشد.
خیام بدون استفاده از قالب‌هایی که شاعران بیشتر از آن استفاده می‌کردند، شاخه‌ی بالنده‌ای را در قالب رباعی ایجاد کرد که مضامین حکمی و فلسفی و آنچه تعامل در مسئله‌ی هستی و زندگی انسان است را بازگو کند. تا جایی که این جریان به نام خود خیام شناخته شد و ما آن را به نام «رباعی خیامانه» می‌شناسیم و حتی از آن به‌عنوان «گفتمان خیامیت» یاد میشود.
درباره‌ی نویسنده
عُمَر خَیّام نیشابوری (نام کامل: غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خَیّام نیشابوری) (440 – 517 هجری قمری) که خیامی، خیام نیشابوری و خیامی النّیسابوری هم نامیده شده‌است، همه‌چیزدان، فیلسوف، موسیقی‌دان، فیزیک‌دان، ادیب، عارف، مفسر، شیمی‌دان، زیست‌شناس، زمین‌شناس، دین‌شناس، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در دورهی سلجوقی است. اگرچه جایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست و لقبش «حجّةالحق» بوده، ولی آوازه‌ی وی مدیون رباعیاتش است که شهرت جهانی دارد. رباعیات خیام به بیشترِ زبان‌های زنده برگردان شده‌است. آوازه‌ی وی در غرب به‌طور مشخص بیشتر مدیون ترجمه‌ی «ادوارد فیتزجرالد» از رباعیات او به زبان انگلیسی است.
یکی از برجسته‌ترین کارهای وی را می‌توان سروسامان دادن و سرپرستی محاسبات گاه‌شماری ایران در زمان وزارت خواجه نظام‌الملک، در دورهی پادشاهی ملک‌شاه سلجوقی (426–490 هجری قمری)، دانست؛ محاسبات منسوب به خیام در این زمینه هنوز معتبر است و دقتی به‌مراتب بالاتر از گاه‌شماری میلادی دارد.
وی در ریاضیات، نجوم، علوم ادبی، دینی و تاریخی استاد بود. نقش خیام در حل معادلات درجه‌ی سوم و مطالعاتش درباره‌ی اصل پنجم اقلیدس نام او را به‌عنوان ریاضی‌دانی برجسته در تاریخ علم ثبت کرده‌است. نوپیدا کردن نظریه‌ای درباره‌ی نسبت‌های هم‌ارز با نظریه‌ی اقلیدس نیز از مهم‌ترین کارهای اوست.
شماری از تذکره‌نویسان، خیام را شاگرد ابن‌سینا و شماری نیز او را شاگرد امام موفق نیشابوری خوانده‌اند. صحت این فرضیه که خیام شاگرد ابن‌سینا بوده‌است، بسیار دور از ذهن می‌نماید، زیرا از دیدِ زمانی با هم تفاوت زیادی داشته‌اند. خیام در جایی ابن‌سینا را استاد خود می‌داند، ولی این استادی ابن‌سینا، جنبه‌ی معنوی دارد.
درباره‌ی کتاب:
سید علی میرافضلی پژوهشگر و مولف رباعیات خیام:
«خیام شعرهای غیر از رباعی هم داشته‌است، چه به زبان عربی چه به زبان فارسی، اما تعداد آنها آن‌قدر زیاد نیست که بتوان به‌عنوان شاخص از آنها یاد کرد. آنچه خیام را شاخص کرده‌است، همان رباعیات است. رباعی در دورهی خیام به مرحله‌ی تصویب رسیده بود (اگر از قرن چهارم در نظر بگیریم حدود 150 سال از ظهور رباعی در شعر نوین پارسی می‌گذشت). خیام از این جهت که شاعر حرفه‌ای و تمام‌وقت نبوده، و رباعیات را در لحظات خاص درخشش فکری و حالات خاص عاطفی می‌سرود، قالبی را برگزید که متناسب این موقعیت باشد. در آن زمان قالب‌‌های اصلی قصیده و مثنوی بودند و شاعران با این دو قالب توانمندی خود را می‌سنجیدند. قصیده بیشتر به کار مدح و ثنا می‌آمد، اما گاهی مطالبات اجتماعی نیز در آن مطرح میشد. مثنوی نیز هم جنبه‌های حماسی و غنایی داشت و هم برای ادبیات عرفانی استفاده میشد.
خیام بدون استفاده از قالب‌هایی که شاعران بیشتر از آن استفاده می‌کردند، شاخه‌ی بالنده‌ای را در قالب رباعی ایجاد کرد که مضامین حکمی و فلسفی و آنچه تعامل در مسئله‌ی هستی و زندگی انسان است را بازگو کند. تا جایی که این جریان به نام خود خیام شناخته شد و ما آن را به نام «رباعی خیامانه» می‌شناسیم و حتی از آن به‌عنوان «گفتمان خیامیت» یاد میشود.
درباره‌ی نویسنده
عُمَر خَیّام نیشابوری (نام کامل: غیاث‌الدین ابوالفتح عُمَر بن ابراهیم خَیّام نیشابوری) (440 – 517 هجری قمری) که خیامی، خیام نیشابوری و خیامی النّیسابوری هم نامیده شده‌است، همه‌چیزدان، فیلسوف، موسیقی‌دان، فیزیک‌دان، ادیب، عارف، مفسر، شیمی‌دان، زیست‌شناس، زمین‌شناس، دین‌شناس، ریاضی‌دان، ستاره‌شناس و شاعر رباعی‌سرای ایرانی در دورهی سلجوقی است. اگرچه جایگاه علمی خیام برتر از جایگاه ادبی اوست و لقبش «حجّةالحق» بوده، ولی آوازه‌ی وی مدیون رباعیاتش است که شهرت جهانی دارد. رباعیات خیام به بیشترِ زبان‌های زنده برگردان شده‌است. آوازه‌ی وی در غرب به‌طور مشخص بیشتر مدیون ترجمه‌ی «ادوارد فیتزجرالد» از رباعیات او به زبان انگلیسی است.
یکی از برجسته‌ترین کارهای وی را می‌توان سروسامان دادن و سرپرستی محاسبات گاه‌شماری ایران در زمان وزارت خواجه نظام‌الملک، در دورهی پادشاهی ملک‌شاه سلجوقی (426–490 هجری قمری)، دانست؛ محاسبات منسوب به خیام در این زمینه هنوز معتبر است و دقتی به‌مراتب بالاتر از گاه‌شماری میلادی دارد.
وی در ریاضیات، نجوم، علوم ادبی، دینی و تاریخی استاد بود. نقش خیام در حل معادلات درجه‌ی سوم و مطالعاتش درباره‌ی اصل پنجم اقلیدس نام او را به‌عنوان ریاضی‌دانی برجسته در تاریخ علم ثبت کرده‌است. نوپیدا کردن نظریه‌ای درباره‌ی نسبت‌های هم‌ارز با نظریه‌ی اقلیدس نیز از مهم‌ترین کارهای اوست.
شماری از تذکره‌نویسان، خیام را شاگرد ابن‌سینا و شماری نیز او را شاگرد امام موفق نیشابوری خوانده‌اند. صحت این فرضیه که خیام شاگرد ابن‌سینا بوده‌است، بسیار دور از ذهن می‌نماید، زیرا از دیدِ زمانی با هم تفاوت زیادی داشته‌اند. خیام در جایی ابن‌سینا را استاد خود می‌داند، ولی این استادی ابن‌سینا، جنبه‌ی معنوی دارد.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان