- 16708
- 1000
- 1000
- 1000
پرتره
«پرتره» داستانی استعاری از حضور خیر و شر در زندگی است. داستان دربارهی شمایلی عجیب از پیرمردی مرموز و نزولخوار است که روح شیطان در او حلول کرده و هرکه این تصویر را به دست می‌‌آورد ثروتمند می‌شود.
از ایرانصدا بشنوید
دربارهی کتاب
داستان کوتاه «پرتره» با نام انگلیسی The Portrait اثر «نیکلای واسیلیویچ گوگول»، نویسنده‌ی مشهور اهل روسیه، ابتدا در مجموعه داستان Arabesques در سال 1835 به چاپ رسید. این داستان روایت زندگی هنرمندی فقیر به نام «اندری پتروویچ چارتکف» است که با دیدن یک شمایل در یک نمایشگاه نقاشی تمام ابعاد زندگی‌اش دچار تغییر و تحول می‌شود. این تابلو که تصویر یک پیرمرد است، نقطه‌‌عطف زندگی این هنرمند به‌حساب می‌آید و او را با لایه‌های عمیق‌تر زندگی و هنر روبه‌رو می‌کند. این شخصیت با تعریف احساس و برداشتش دربارهی این تابلو، ویژگی‌های انسانی و تعالی روح را به تصویر می‌کشد.
دربارهی نویسنده
«نیکلای واسیلیِویچ گوگول» (به روسی: Никола́й Васи́льевич Го́голь) (1809–1852) نویسنده‌ی بزرگ روس بود. گوگول بنیان‌گذار سبک رئالیسم انتقادی در ادبیات روسی و یکی از بزرگ‌ترین طنزپردازان جهان است.
گوگول در روستای بالشیِه ساروچینتسی در ایالت پولتاوا (واقع در اوکراین) به دنیا آمد. کودکی او در املاک خانوادگی‌‌شان در دهکده‌‌ی واسیلیِفکا سپری شد. در سال 1818 وارد مدرسه شد و سپس در دبیرستان علوم عالی شهر نیژین به تحصیل ادامه داد. پس از پایان دبیرستان به پترزبورگ رفت و امیدوار بود بتواند در آنجا شغل دولتی نان‌وآب‌داری به دست آورد، ولی پترزبورگ این امید را برآورده نساخت و گوگول مقامی بیش از یک کارمند ساده به دست نیاورد.
در 1829 منظومه‌ی هانس کوشِل‌گارتِن را به چاپ رساند. این کتاب با موفقیتی روبه‌رو نشد و تقریباً تمام نسخه‌های آن را خودِ گوگول خرید و آتش زد. این ناکامی، نویسنده‌ی نوپا را نسبتبه ادبیات دل‌سرد کرد، ولی سرخوردگی او طولانی نبود.
در سال‌‌های 1831–1832 داستان‌های منثور شب‌هایی در قصبه نزدیک دیانکا منتشر شد و تحسین الکساندر پوشکین را برانگیخت. رمانتیسم این داستان‌ها در مضمون‌های افسانه‌ای و قصه‌وار آنها و نیز در به‌تصویر کشیدن زندگی خوش و بی‌غم مردم نمود می‌یافت. این اثر گویای عشق و علاقه‌ی نویسنده به زادگاهش، اوکراین، و مردم آن است و در آن هنوز از خندهی تلخ و آمیخته به گریه که در مجموعه‌ی بعدی داستان‌های او با عنوان میرگورود (1835) احساس می‌شود، خبری نیست. گوگول در میرگورود به نمایش زندگی پیش‌پاافتاده و مبتذل مردم عامی روی آورد. این نخستین بار بود که در ادبیات روس نیروی هولناک زندگیِ بدونِ معنویت نمایان می‌شد و ریشه‌های اجتماعی آن آشکار می‌گشت.
گوگول از سال 1835 تا 1842 مشغول نگارش مجموعه داستان‌های پترزبورگی (شامل داستان‌های دماغ، پرتره، کالسکه، بلوار نفسکی، یادداشت‌های یک دیوانه و شنل) بود که در آنها استادیِ نویسنده در قلمروهای جدیدی جلوه می‌یافت. گوگول در این داستان‌ها در مقام روایت‌گر شهرها رخ می‌نماید که عمق تضادهای اجتماعی موجود در شهر را به چشم دیده و دریافته است. وی هم‌زمان با نگارش داستان‌های پترزبورگی، روی نمایشنامه‌ی بازرس نیز کار می‌کرد. ذهن خلاق و جست‌وجوگر نویسنده در این اثر درپیِ بسط و تعمیمهای گسترده و فراگیر بود. بازرس در سال 1836 روی صحنه رفت. برخی از آن استقبال کردند و از موفقیت آن به وجد آمدند و گروهی دیگر نویسنده را به هجونویسی و افترا زدن به روسیه متهم کردند و او را «یاغی خطرناک» خواندند. این اتهامات و سرزنش‌ها گوگول را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داد و او تصمیم گرفت به خارج از کشور سفر کند تا بتواند کتاب نفوس مرده را که تازه نوشتنش را شروع کرده بود، به پایان برساند.
زندگی نسبتاً آرام در رم و در میان آثار هنری نفیس موزه‌های شهر، تأثیر خوبی بر وضعیت روحی نویسنده نهاد و او در سال 1841 نگارش جلد نخست نفوس مرده را به پایان برد و پس از بازگشت به روسیه آن را منتشر ساخت.
گوگول به‌منظور بیان نگرش‌های حقیقی خود نسبت به زندگی مردم روسیه و نسبت به آثار خود، در سال 1847 کتاب قطعات برگزیده از نامه‌نگاری با دوستان را منتشر کرد که در میان هواداران هنر او واکنش‌های مختلفی برانگیخت. او که احساس می‌کرد تکیه‌گاه‌های خود را در راه خدمت به حقیقت از دست می‌دهد، برای یافتن آرامش و اتکای معنوی به مذهب روی آورد. او امید بسیاری داشت که با تمام کردن نفوس مرده سرانجام نظر مساعد خوانندگان را به خود جلب کند. گوگول دراثر سرخوردگی، دست‌‌نویس جلد دوم نفوس مرده را سوزاند و چند روز بعد از دنیا رفت و در مسکو به خاک سپرده شد.
* کتاب:
The Portrait
Originally published: 1835
Author: Nikolai Gogol
داستان کوتاه «پرتره» با نام انگلیسی The Portrait اثر «نیکلای واسیلیویچ گوگول»، نویسنده‌ی مشهور اهل روسیه، ابتدا در مجموعه داستان Arabesques در سال 1835 به چاپ رسید. این داستان روایت زندگی هنرمندی فقیر به نام «اندری پتروویچ چارتکف» است که با دیدن یک شمایل در یک نمایشگاه نقاشی تمام ابعاد زندگی‌اش دچار تغییر و تحول می‌شود. این تابلو که تصویر یک پیرمرد است، نقطه‌‌عطف زندگی این هنرمند به‌حساب می‌آید و او را با لایه‌های عمیق‌تر زندگی و هنر روبه‌رو می‌کند. این شخصیت با تعریف احساس و برداشتش دربارهی این تابلو، ویژگی‌های انسانی و تعالی روح را به تصویر می‌کشد.
دربارهی نویسنده
«نیکلای واسیلیِویچ گوگول» (به روسی: Никола́й Васи́льевич Го́голь) (1809–1852) نویسنده‌ی بزرگ روس بود. گوگول بنیان‌گذار سبک رئالیسم انتقادی در ادبیات روسی و یکی از بزرگ‌ترین طنزپردازان جهان است.
گوگول در روستای بالشیِه ساروچینتسی در ایالت پولتاوا (واقع در اوکراین) به دنیا آمد. کودکی او در املاک خانوادگی‌‌شان در دهکده‌‌ی واسیلیِفکا سپری شد. در سال 1818 وارد مدرسه شد و سپس در دبیرستان علوم عالی شهر نیژین به تحصیل ادامه داد. پس از پایان دبیرستان به پترزبورگ رفت و امیدوار بود بتواند در آنجا شغل دولتی نان‌وآب‌داری به دست آورد، ولی پترزبورگ این امید را برآورده نساخت و گوگول مقامی بیش از یک کارمند ساده به دست نیاورد.
در 1829 منظومه‌ی هانس کوشِل‌گارتِن را به چاپ رساند. این کتاب با موفقیتی روبه‌رو نشد و تقریباً تمام نسخه‌های آن را خودِ گوگول خرید و آتش زد. این ناکامی، نویسنده‌ی نوپا را نسبتبه ادبیات دل‌سرد کرد، ولی سرخوردگی او طولانی نبود.
در سال‌‌های 1831–1832 داستان‌های منثور شب‌هایی در قصبه نزدیک دیانکا منتشر شد و تحسین الکساندر پوشکین را برانگیخت. رمانتیسم این داستان‌ها در مضمون‌های افسانه‌ای و قصه‌وار آنها و نیز در به‌تصویر کشیدن زندگی خوش و بی‌غم مردم نمود می‌یافت. این اثر گویای عشق و علاقه‌ی نویسنده به زادگاهش، اوکراین، و مردم آن است و در آن هنوز از خندهی تلخ و آمیخته به گریه که در مجموعه‌ی بعدی داستان‌های او با عنوان میرگورود (1835) احساس می‌شود، خبری نیست. گوگول در میرگورود به نمایش زندگی پیش‌پاافتاده و مبتذل مردم عامی روی آورد. این نخستین بار بود که در ادبیات روس نیروی هولناک زندگیِ بدونِ معنویت نمایان می‌شد و ریشه‌های اجتماعی آن آشکار می‌گشت.
گوگول از سال 1835 تا 1842 مشغول نگارش مجموعه داستان‌های پترزبورگی (شامل داستان‌های دماغ، پرتره، کالسکه، بلوار نفسکی، یادداشت‌های یک دیوانه و شنل) بود که در آنها استادیِ نویسنده در قلمروهای جدیدی جلوه می‌یافت. گوگول در این داستان‌ها در مقام روایت‌گر شهرها رخ می‌نماید که عمق تضادهای اجتماعی موجود در شهر را به چشم دیده و دریافته است. وی هم‌زمان با نگارش داستان‌های پترزبورگی، روی نمایشنامه‌ی بازرس نیز کار می‌کرد. ذهن خلاق و جست‌وجوگر نویسنده در این اثر درپیِ بسط و تعمیمهای گسترده و فراگیر بود. بازرس در سال 1836 روی صحنه رفت. برخی از آن استقبال کردند و از موفقیت آن به وجد آمدند و گروهی دیگر نویسنده را به هجونویسی و افترا زدن به روسیه متهم کردند و او را «یاغی خطرناک» خواندند. این اتهامات و سرزنش‌ها گوگول را به‌شدت تحت‌تأثیر قرار داد و او تصمیم گرفت به خارج از کشور سفر کند تا بتواند کتاب نفوس مرده را که تازه نوشتنش را شروع کرده بود، به پایان برساند.
زندگی نسبتاً آرام در رم و در میان آثار هنری نفیس موزه‌های شهر، تأثیر خوبی بر وضعیت روحی نویسنده نهاد و او در سال 1841 نگارش جلد نخست نفوس مرده را به پایان برد و پس از بازگشت به روسیه آن را منتشر ساخت.
گوگول به‌منظور بیان نگرش‌های حقیقی خود نسبت به زندگی مردم روسیه و نسبت به آثار خود، در سال 1847 کتاب قطعات برگزیده از نامه‌نگاری با دوستان را منتشر کرد که در میان هواداران هنر او واکنش‌های مختلفی برانگیخت. او که احساس می‌کرد تکیه‌گاه‌های خود را در راه خدمت به حقیقت از دست می‌دهد، برای یافتن آرامش و اتکای معنوی به مذهب روی آورد. او امید بسیاری داشت که با تمام کردن نفوس مرده سرانجام نظر مساعد خوانندگان را به خود جلب کند. گوگول دراثر سرخوردگی، دست‌‌نویس جلد دوم نفوس مرده را سوزاند و چند روز بعد از دنیا رفت و در مسکو به خاک سپرده شد.
* کتاب:
The Portrait
Originally published: 1835
Author: Nikolai Gogol
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان