- 20637
- 1000
- 1000
- 1000
صاعقه
در این کتاب، داستان آشناییِ اوّلیه‌ی «جلالالدّین محمّد بلخی» (مولوی) با شمس تبریزی و همین‌طور دشمنیِ مردم قونیه با شمس، نقل شده است.
از ایرانصدا بشنوید
در تاریخ ادبیات آمده: «روزی شمس وارد مجلس مولانا می‌شود و درحالی‌که در کنار جلالالدّین چند کتاب وجود دارد، از او می‌پرسد: این‌ها چیست؟ مولانا جواب می‌دهد: قیل و قال است. شمس می‌گوید: و تو را با این‌ها چه کار است؟ و کتاب‌ها را به داخل حوضی که در آن نزدیکی قرار دارد، می‌اندازد.
مولانا با ناراحتی می‌گوید: ای درویش چه کار کردی؟ برخی از این کتاب‌ها از پدرم به من رسیده بوده و نسخه‌ی منحصر به فردی است و دیگر پیدا نمی‌شود. شمس تبریزی دست به آب برده و کتاب‌ها را یک یک از آب بیرون می‌کشد؛ بدون اینکه آثاری از خیسی در کتاب‌ها مانده باشد.
مولانا با تعجب می‌پرسد: این چه سرّی است؟ شمس جواب می‌دهد: این ذوق و حال است که تو را از آن خبری نیست.»
از این ساعت است که حال مولانا تغییر می‌یابد و به شوریدگی روی می‌نهد و درس و بحث را کنار می‌گذارد و شبانه‌روز در رکاب شمس تبریزی به خدمت می‌ایستد و به قولِ استاد شفیعی کدکنی «تولدی دوباره» می‌یابد.
***
جلالالدّین محمّد بلخی، معروف به مولانا، مولوی و رومی (6 ربیع‌الاول 604، 5 جمادی‌الثانی 672 هجری قمری، قونیه) از مشهورترین شاعران ایرانی پارسی‌گوی است. نام کامل وی «محمّد بن محمّد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بود و در دوران حیات به القاب «جلالالدّین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شد.
در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن 9) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفت و با توجه به برخی از اشعارش، تخلّص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادریِ وی پارسی بود.
نفوذ مولوی فراتر از مرزهای ملّی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای مرکزی و مسلمانان آسیای جنوب شرقی، در هفت قرن گذشته به‌شدّت از میراث معنوی او تأثیر گرفته‌اند. اشعار او به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه شده است. ترجمه‌ی سروده‌های مولوی با نام «رومی» در غرب شناخته می‌شود. او «محبوب‌ترین» و «پرفروش‌ترین» شاعر در ایالات متحده آمریکاست.
مولانا با ناراحتی می‌گوید: ای درویش چه کار کردی؟ برخی از این کتاب‌ها از پدرم به من رسیده بوده و نسخه‌ی منحصر به فردی است و دیگر پیدا نمی‌شود. شمس تبریزی دست به آب برده و کتاب‌ها را یک یک از آب بیرون می‌کشد؛ بدون اینکه آثاری از خیسی در کتاب‌ها مانده باشد.
مولانا با تعجب می‌پرسد: این چه سرّی است؟ شمس جواب می‌دهد: این ذوق و حال است که تو را از آن خبری نیست.»
از این ساعت است که حال مولانا تغییر می‌یابد و به شوریدگی روی می‌نهد و درس و بحث را کنار می‌گذارد و شبانه‌روز در رکاب شمس تبریزی به خدمت می‌ایستد و به قولِ استاد شفیعی کدکنی «تولدی دوباره» می‌یابد.
***
جلالالدّین محمّد بلخی، معروف به مولانا، مولوی و رومی (6 ربیع‌الاول 604، 5 جمادی‌الثانی 672 هجری قمری، قونیه) از مشهورترین شاعران ایرانی پارسی‌گوی است. نام کامل وی «محمّد بن محمّد بن حسین حسینی خطیبی بکری بلخی» بود و در دوران حیات به القاب «جلالالدّین»، «خداوندگار» و «مولانا خداوندگار» نامیده می‌شد.
در قرن‌های بعد (ظاهراً از قرن 9) القاب «مولوی»، «مولانا»، «مولوی رومی» و «ملای رومی» برای وی به کار رفت و با توجه به برخی از اشعارش، تخلّص او را «خاموش» و «خَموش» و «خامُش» دانسته‌اند. زبان مادریِ وی پارسی بود.
نفوذ مولوی فراتر از مرزهای ملّی و تقسیمات قومی است. ایرانیان، افغان‌ها، تاجیک‌ها، ترک‌ها، یونانیان، دیگر مسلمانان آسیای مرکزی و مسلمانان آسیای جنوب شرقی، در هفت قرن گذشته به‌شدّت از میراث معنوی او تأثیر گرفته‌اند. اشعار او به بسیاری از زبان‌های جهان ترجمه شده است. ترجمه‌ی سروده‌های مولوی با نام «رومی» در غرب شناخته می‌شود. او «محبوب‌ترین» و «پرفروش‌ترین» شاعر در ایالات متحده آمریکاست.
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان