امام علی (ع) - از امامت تا شهادت

13 قطعه
251 دقیقه مدت کتاب
17303 دریافت شده

پخش

نویسنده: سعید آل رسول

کارگردان: جلال مقامی

قالب: نمایشی

دسته‌بندی: رمان و داستان

منو

توضیحات
سخن ایرانصدا
فصل‌ها
مشخصات
تصاویر
از همین گوینده

پس از کشته شدن عثمان، مردم با امام علی(ع) بیعت کردند. به حکومت رسیدن امیرالمؤمنین نویدبخش آغاز عدالت و برابری در جامعه بود. این عدالت خواهی، بسیاری از بزرگان را از ایشان رنجاند و او را به میدان جنگ های جمل، صفّین و خوارج کشاند ...

از ایرانصدا بشنوید

پس از کشته شدن خلیفه سوم، مردم با علی (ع) بیعت کردند. به حکومت رسیدن امیرالمؤمنین نویدبخش آغاز عدالت و برابری در جامعه بود. تقسیم عادلانه بیت المال در بین مسلمانان موجب شادمانی ناتوانان و ضعیفان شد. اما از طرف دیگر نارضایتی گروه دیگری را درپی داشت. این عدالت خواهی در همان روزهای نخست حکومت، گریبان آن حضرت را گرفت و عده ای از بزرگان را از ایشان رنجاند. این رنجش خیلی زود رنگ مخالفت و دشمنی به خودش گرفت و دو طرف را به میدان جنگ جمل کشید. این جنگ به ظاهر برای انتقام گرفتن از حضرت علی (ع) و خون خواهی خلیفه سوم به راه افتاد. آنها نمی توانستند خودشان را با مساوات و عدالت سازگار کنند. گروهی دیگر از بزرگان که فهمیدند جایی در حکومت علی (ع) ندارند، به خلوت خودشان پناه بردند و منزوی شدند. عمروعاص یکی از آنها بود. او در زمان خلفای پیشین مدتی حکومت مصر را به عهده داشت و برگشتن دوباره به مصر برای او آرزویی بزرگ به شمار می آمد.
مولا علی (ع) پس از آن که به خلافت رسید، تصمیم گرفت افرادی شایسته و سالم را برای امارت مناطق گوناگون به جای کسانی بنشاند که به خاطر آشنایی و خویشاوندی با خلیفه پیشین به حکومت رسیده بودند. انجام این کار به دلیل پیش آمدن جنگ جمل و خارج شدن گروهی از بیعت، در برخی موارد به تأخیر افتاد.
معاویه از سپردن حکومت شام به حضرت علی (ع) سرباززد و دربرابر خلافت آن حضرت، حاضر به بیعت نشد. او که می دانست برای حفظ حکومتش در شام باید با سپاه امیرالمؤمنین بجنگد، آهسته آهسته خودش را برای این کار آماده کرد؛ عمر و عاص را از فلسطین به یاری خویش دعوت کرد و به او وعده داد که در صورت پیروزی او را به حکومت مصر منصوب کند.
سپاهی از مردان شامی که همراه معاویه پیش آمده بودند، دربرابر سپاهی دیگر از مردان اهل عراق که برای همراهی با خلیفه مسلمانان علی (ع) آماده جنگ شده بودند، در بیابانی با هم روبه‌رو شدند. مردی به نام اشعث قیس بعد از آن که به دستور امیر مؤمنان از حکومت منطقه آذربایجان برکنار شد، به ناچار به کوفه برگشت. به راه افتادن نبرد صفّین، اشعث را به میدان جنگ کشید. او در حالی که یکی از سران سپاه عراق به شمار می رفت، از مولا علی (ع) هم کینه به دل داشت.
جنگ صفّین ماه ها به درازا کشید و دشمن در طول این مدت از انواع حیله ها و ترفندها استفاده کرد. یاران باوفا و دانای مولا در این نبرد بسیار اندک بودند. دیگران یا گروهی نادان بودند یا گروهی بی وفای فریب‌کار. به همین خاطر وقتی که معاویه در آخرین روز نبرد قرآن بر نیزه ها بالا برد و ادعا کرد که در برابر حکم کتاب خدا تسلیم خواهد بود، جز عده ای اندک، دیگران دست از همراهی با علی (ع) برداشتند. این فریب در بسیاری از یاران و سپاهیان علی (ع) کارگر افتاد و آنها آن حضرت را به قبول حکمیّت و داوری وادار کردند.
مدتی بعد از داستان حکمیّت، همان گروه که علی (ع) را به این کار اجبار کرده بودند، از سپاه وی فاصله گرفتند و از آن حضرت به خاطر پذیرفتن حکمیّت انتقاد کردند. این امر به دشمنی تبدیل شد و این گروه با عنوان «خوارج» از ولایت و اطاعت مولا علی (ع) خارج شده و در برابر آن امام شمشیر به دست گرفتند. امام علی (ع) برای فرونشاندن فتنه خوارج به دنبال آنها حرکت کرد و در حوالی رود دجله دو سپاه با یکدیگر ملاقات کردند. تلاش امیرمؤمنان برای راضی کردن خوارج و بازداشتن آنها از جنگ سودی نبخشید و سرانجام جنگی کوتاه میان دو سپاه آغاز شد. خوارج، جز عدۀ کمی از آنها که موفق به فرار شدند، در همان جنگ کوتاه از پا درآمدند و کشته های آنها در اطراف میدان به زمین افتادند.
بعد از جنگ خوارج همه آنان که دست بیعت به علی (ع) داده بودند، او را تنها گذاشتند. حضرت علی (ع) سرانجام در محراب مسجد کوفه و در هنگام نماز به شمشیر ابن ملجم شربت شیرین شهادت را نوشیدند و به سوی خدای کعبه و پیامبر (ص) عزیزتر از جانش پر کشیدند.

* در این جلد از هنر صدابرداران رادیو خانم زهرا بهمن پور و آقای اکبر نیک آیین بهره گرفته شده است.