- 21267
- 1000
- 1000
- 1000
غریبه‌‌ی 186
این کتاب گویا روایت سرگذشت جوانی است که در جست‌وجوی نور درون خویش، از سرزمینش به مقصدی نامعلوم، سفر می‌کند.
از ایرانصدا بشنوید
راوی پس از این‌که ازسوی مردمان سرزمینش تمسخر و طرد می‌شود، برای اثبات شایستگی‌ها و توانمندی‌هایش، سفری ناخواسته را به مقصدی نامعلوم آغاز می‌کند. در این سفر از هفت وادی گذر می‌کند، اتفاقات مختلفی را از سر می‌‌گذراند و با آدم‌های گوناگون، با زبان‌ها و فرهنگ‌های مختلف، آشنا می‌شود.
سرانجام این سفرِ طولانی حکایت این ضرب‌المثل است: «بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی.»
* درباره‌ی کتاب:
قصه‌‌ی کتاب «غریبه‌‌ی 186» ریشه‌ای عمیق در ادبیات عرفانی شرق و به‌ویژه عرفان اسلامی دارد. همه‌‌ی ما، از تولد تا مرگ، سفری را در این جهان آغاز می‌کنیم که دو بُعد بیرونی و درونی دارد. وجه بیرونی یا مادی آن، سال‌هایی است که از کودکی تا جوانی و سرانجام کهن‌سالی می‌گذرد؛ و سویه‌‌ی درونی و معنوی آن، تلاش ما درجهت شناخت و معرفت خویشتن و سپس آفریدگار جهان است.
درون‌مایه‌‌ی اصلی این داستان مصداق این حدیث نبوی است: «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ؛ هرکس خود را بشناسد، قطعاً خدایش را خواهد شناخت.»
سرانجام این سفرِ طولانی حکایت این ضرب‌المثل است: «بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی.»
* درباره‌ی کتاب:
قصه‌‌ی کتاب «غریبه‌‌ی 186» ریشه‌ای عمیق در ادبیات عرفانی شرق و به‌ویژه عرفان اسلامی دارد. همه‌‌ی ما، از تولد تا مرگ، سفری را در این جهان آغاز می‌کنیم که دو بُعد بیرونی و درونی دارد. وجه بیرونی یا مادی آن، سال‌هایی است که از کودکی تا جوانی و سرانجام کهن‌سالی می‌گذرد؛ و سویه‌‌ی درونی و معنوی آن، تلاش ما درجهت شناخت و معرفت خویشتن و سپس آفریدگار جهان است.
درون‌مایه‌‌ی اصلی این داستان مصداق این حدیث نبوی است: «مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّهُ؛ هرکس خود را بشناسد، قطعاً خدایش را خواهد شناخت.»
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان