- 5048
- 1000
- 1000
- 1000
عمویم جمشید خان که باد او را با خود می برد
«جمشیدخان»، کُرد عراقی که در دوران صدام به‌علت کمونیست‌شدن به زندان افتاده، بر اثر شکنجه‌های بعثی‌ها آن‌قدر لاعر شده که با باد به هوا می‌رود. این ویژگی موجبِ ماجراهای عجیب و ایجادِ موقعیت‌های متناقض می‌شود.
از ایرانصدا بشنوید
درباره‌ی کتاب
این رمان جذاب به قلم یکی از نویسندگان کُرد معاصر، قصه‌ی مردی به نام جمشیدخان را روایت می‌کند که در نتیجه‌ی رخدادهای قصه، چنان لاغر و نحیف گشته که حتی باد هم می‌تواند او را با خود ببرد. راوی قصه، برادرزاده‌ی جمشیدخان، یعنی سالارخان، است که داستان زندگی عمویش را روایت می‌کند.
جمشیدخان در دوران نوجوانی، اسیر بعثی‌ها شده و شکنجه‌های روحی و جسمی آنان او را آن‌قدر لاغر کرده که حتی باد می‌تواند او را جابه‌جا کند. هر دفعه‌ای که این اتفاق می‌افتد، جمشیدخان از نظر فکری و روحی دگرگون شده و بخشی از حافظه‌ی خود را از دست می‌دهد.
«بختیار علی» داستان «جمشید خان عمویم، که باد همیشه او را با خود می‌برد» را با سبک رئالیسم جادویی به نگارش درآورده و در آن از اسامی غیرمعمولی هم بهره برده است؛ آنچه می‌توان از این رمان برداشت کرد این است که درصورت نداشتن یک خط فکری مشخص، بادِ حوادث، شما را به سمتوسوهای مختلفی خواهد برد و این محکم‌نبودن در عقیده و حزبِ باد بودن، ممکن است برای فرد گران تمام شود.
«جمشید خان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌برد» یک کتاب نمادین اجتماعی و فلسفی است و کار آن به‌چالش‌کشیدن عقاید و افکار خوانندگان است؛ بنابراین تمام کسانی که به‌دنبال یک رمان قابل‌تأمل با داستانی جذاب می‌گردند، مخاطب این قصه‌ی درخشان از «بختیار علی» هستند.
درباره‌ی نویسنده
«بختیار علی» رمان نویس، شاعر و نظریه‌پرداز اندیشمند کُرد است. او در سال 1960 در سلیمانیه‌ی کردستان عراق چشم به جهان گشود و در همان‌جا تحصیلات مقدماتی و متوسطه را به پایان رساند و سپس در دانشگاه‌های سلیمانیه و هولیر (اربیل) در رشته‌ی زمین‌شناسی تحصیل کرد، تا اینکه در تظاهرات دانشگاه سلیمانیه در سال 1983 مجروح شد. بدین ترتیب بود که دانشگاه را رها و تمام وقت خود را صرف آفرینش ادبی کرد. در همان سال بود که قصیده‌ی «سرزمین» را سرود. همان قصیده که 9 سال بعد آن را در مجموعه شعر «گناه و کارناوال» چاپ کرد. او چهره‌ای جهانی در زمینه‌ی ادبیات است که بیش از پانزده سال، به‌سبب سانسور شدید، هیچ‌کدام از نوشته‌هایش چاپ نشدند. وی کتاب‌های بسیاری در زمینه‌ی نقد سیاسی، اجتماعی، فلسفی و ادبی تألیف کرده است.
بختیار علی تا‌به‌حال ده رمان و پنج مجموعه‌شعر و پانزده کتاب نقد سیاسی، اجتماعی و فلسفی دارد و جهانی‌ترین چهره‌ی ادبی کُرد محسوب می‌شود. آخرین انار دنیا، جمشیدخان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌برد، غروب پروانه و مرگ تک‌فرزند دوم از مشهورترین آثار اوست.
*کتاب:
My Uncle Jamshid Khan: who has always been taken by the wind
“Jemşîd xanî mamim: ke hemîşe ba legel xoyda deybird”
Sulaymania: Andesha 2010, 2016, 151 p.
German: Unionsverlag 2021 · Iran: Afraz 2015; Temaj 2016 · Kuwait: Alsurra (Arabic) 2019 · Turkey: Avesta 2012
این رمان جذاب به قلم یکی از نویسندگان کُرد معاصر، قصه‌ی مردی به نام جمشیدخان را روایت می‌کند که در نتیجه‌ی رخدادهای قصه، چنان لاغر و نحیف گشته که حتی باد هم می‌تواند او را با خود ببرد. راوی قصه، برادرزاده‌ی جمشیدخان، یعنی سالارخان، است که داستان زندگی عمویش را روایت می‌کند.
جمشیدخان در دوران نوجوانی، اسیر بعثی‌ها شده و شکنجه‌های روحی و جسمی آنان او را آن‌قدر لاغر کرده که حتی باد می‌تواند او را جابه‌جا کند. هر دفعه‌ای که این اتفاق می‌افتد، جمشیدخان از نظر فکری و روحی دگرگون شده و بخشی از حافظه‌ی خود را از دست می‌دهد.
«بختیار علی» داستان «جمشید خان عمویم، که باد همیشه او را با خود می‌برد» را با سبک رئالیسم جادویی به نگارش درآورده و در آن از اسامی غیرمعمولی هم بهره برده است؛ آنچه می‌توان از این رمان برداشت کرد این است که درصورت نداشتن یک خط فکری مشخص، بادِ حوادث، شما را به سمتوسوهای مختلفی خواهد برد و این محکم‌نبودن در عقیده و حزبِ باد بودن، ممکن است برای فرد گران تمام شود.
«جمشید خان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌برد» یک کتاب نمادین اجتماعی و فلسفی است و کار آن به‌چالش‌کشیدن عقاید و افکار خوانندگان است؛ بنابراین تمام کسانی که به‌دنبال یک رمان قابل‌تأمل با داستانی جذاب می‌گردند، مخاطب این قصه‌ی درخشان از «بختیار علی» هستند.
درباره‌ی نویسنده
«بختیار علی» رمان نویس، شاعر و نظریه‌پرداز اندیشمند کُرد است. او در سال 1960 در سلیمانیه‌ی کردستان عراق چشم به جهان گشود و در همان‌جا تحصیلات مقدماتی و متوسطه را به پایان رساند و سپس در دانشگاه‌های سلیمانیه و هولیر (اربیل) در رشته‌ی زمین‌شناسی تحصیل کرد، تا اینکه در تظاهرات دانشگاه سلیمانیه در سال 1983 مجروح شد. بدین ترتیب بود که دانشگاه را رها و تمام وقت خود را صرف آفرینش ادبی کرد. در همان سال بود که قصیده‌ی «سرزمین» را سرود. همان قصیده که 9 سال بعد آن را در مجموعه شعر «گناه و کارناوال» چاپ کرد. او چهره‌ای جهانی در زمینه‌ی ادبیات است که بیش از پانزده سال، به‌سبب سانسور شدید، هیچ‌کدام از نوشته‌هایش چاپ نشدند. وی کتاب‌های بسیاری در زمینه‌ی نقد سیاسی، اجتماعی، فلسفی و ادبی تألیف کرده است.
بختیار علی تا‌به‌حال ده رمان و پنج مجموعه‌شعر و پانزده کتاب نقد سیاسی، اجتماعی و فلسفی دارد و جهانی‌ترین چهره‌ی ادبی کُرد محسوب می‌شود. آخرین انار دنیا، جمشیدخان عمویم که باد همیشه او را با خود می‌برد، غروب پروانه و مرگ تک‌فرزند دوم از مشهورترین آثار اوست.
*کتاب:
My Uncle Jamshid Khan: who has always been taken by the wind
“Jemşîd xanî mamim: ke hemîşe ba legel xoyda deybird”
Sulaymania: Andesha 2010, 2016, 151 p.
German: Unionsverlag 2021 · Iran: Afraz 2015; Temaj 2016 · Kuwait: Alsurra (Arabic) 2019 · Turkey: Avesta 2012
امتیاز
کیفیت هنری و اجرای صداپیشگان
محتوا و داستان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان
کاربر مهمان